Pangtatlumpu't-isa.

2.4K 138 3
                                    

Pangtatlumpu't-isa.

Iyak. Hagulhol. Pagtangis.

That's all you can hear after my outburst.

They rushed towards to Luke. To confirm what I've just said. Michael even tried to laugh again but you can clearly saw on his face that he's believing me. That his bestfriend is actually going to leave us.

Jeremy even said that I'm lying. Rona even agrees on him. But I know they knew better.

When Luke nodded to confirm all the things that I've been said.

Para silang mga choir na sabay-sabay na umiyak. Even baby KL is crying too kahit hindi pa naman niya alam ang nangyayari sa paligid. Siguro kasi nararamdaman niya ang lungkot.

Luke on the other hand tries to comfort us. Na hindi niya kami iiwan. He will forever stays in our hearts. And that's for sure.

He even went to baby KL's side. He's just looking at the baby with a very calm and peaceful face. Walang halong panunumbat na kung hindi siya lumabas para maghanap ng gamot para sa kanya hindi mangyayari sa kanya iyon. Sobrang bait niya talaga. Kaya ang mga katulad niya ang unang kinukuha ni Lord eh.

Mayamaya when he said he's tired and he wants to sleep. Alam naming iyon na. Ipinasok namin siya sa isang kwarto sa ibaba sa tulong nila Jeremy, Alex at Logan. Pinahiga namin siya sa kama doon ng patagilid para hindi niya madaganan ang sugat niya at maging kumportable siya. Alex and Jeremy even clean his wounds. Nakita namin ang marka ng kagat ng ngipin ng mga lefters na kumagat sa kanya. Sa likod at balikat. Halatang nakakagat lang ang mga ito at bumaon lang ang mga ngipin pero hindi nahila ang laman. Mukhang nakayanan ni Luke ang kagat.

We're trying to hold our tears nga eh habang nililinisan siya. Hindi man lang kasi siya umiiyak kahit halatang nasasaktan na siya. We can feel his pain.

Pinakain pa namin siya. Sabay sabay kaming naglunch sa kwarto kung nasaan siya.

Nang matapos kumain we stay inside the room. Not bothering if we get infected kung may virus na nga siya.

Michael and Alex is making him laugh. Kinukwentuhan siya ng mga kalokohang ginawa nila noong college sila.

And us? We're trying to be strong for him. Nobody's crying. We don't want him to see us crying kasi baka maiyak din siya. Walang nagsabi na bawal umiyak pero parang may silent rule na 'bawal umiyak para hindi malungkot si Luke' na nakalutang sa hangin kaya kahit sobrang sakit ng pangyayari no one is trying to cry. Siguro kasi pare pareho naming gusto na if ever mawala man si Luke anumang oras magiging masaya siya kasi kasama niya kami sa huling sandali niya sa mundong ibabaw.

"I'm sleepy." Luke suddenly said. Nagkatinginan kaming lahat. Ito na ba? Mahabang oras na ang lumipas ng akala namin kukunin na siya pero nakayanan niyang tumagal pa. Kaya ngayon na sinasabi niyang inaantok na siya bumabalik ang takot na ito na ang oras na kukunin siya sa amin.

"Then sleep." Rona said. She's smiling at Luke. He smiles too.

We stayed silent while looking at him slowly closing his eyes to sleep. I don't know if its sleep forever that he's talking about or sleep for a minute. Sa totoo lang kung may magagawa kami gusto pa namin siyang makasama. But then his life is about to end at wala na kaming laban doon.

We watched with fear when he finally closed his eyes. Shit! Patay na ba siya?

"He's still breathing." Alex said. His cheek is in front of Luke's face. Maybe to check if he's still breathing. And luckily he is.

We looked at Luke. His chest is doing a rising and falling action, that means he's still really breathing. So? He would just sleep?

"Bakit hindi pa siya namamatay?" Biglang tanong ni Michael. We glared at him. He raised her hands. "Chill guys. Nagtataka lang ako. He got bit tyaka maraming dugo ang nawala sa kanya pero nakayanan niya. Anong ibig sabihin nun?"

Left.Onde as histórias ganham vida. Descobre agora