KARANLIK TOPRAKLAR ALEVYON

**Ruhlar Bölgesi**

Ruhlar bölgesi ölümle yaşam arasında esir kalmiş kötü ruhların hapsedildiği bölgedir . Kral Niu kötü ruhları ruh kapanıyla ele geçirip kimseye zarar vermemeleri için onları bu bölgeye hapsediyordu . Ruhlar bölgesinde birde ruh emiciler bulunuyordu . Bunlar ele geçirdikleri ruhları kollarıyla sarıp kaçmalarını engelliyor ve ağızlarından onların ruhlarını içlerine çekip yok ediyorlardı . Bölge karanlık ve de çok ürkütücü bir yer.
Ruhlar bölgesinden geçmek isteyenlerin bir çoğu bu bölgeden asla çıkamadılar , çıkan çok az insan oldu .
Çıkanlarda kimseyle konuşmaz delirmiş gibi hal ve hareketler sergilerler. Bu yüzden kimse bölge hakkında hiç bir bilgiye sahip değildi .

Sadece bilinen bir gerçek var yaşam için çok tehlikeli olduğu.

***
Ruhlar bölgesine giriş yaptı ,Malik ve arkadaşları. Korku içinde ilerliyor kurumuş ağaçlar , kanlı akan nehirler gök yüzü de sadece dolunay ve ürkütücü bir sessizlik . Kanı donduran görüntülerdi. Cabir kardeşi Malik ile göz göze geldiler ikisininde korktuğu gözlerinden okunuyordu. Ayak bileklerine kadar sis vardı yerde bu sis her yere dağılmış her yere sahip olmuştu. Yürüdükleri yolun sol tarafında bir bataklık ,çamur ve kanın birbirine karıştığı , gözlerden kaçmamıştı .

Cüce Mehd dikkatli ,bir okadarda telâşlaydı . Malike "burası çok korkunç beni ürpertiyor" dedi.

Cabir bataklık içinde bir cesedin parmağında bir yüzük gördü.

Eğildi elini cesedin parmağındaki yüzüğe attı. Ceset birden Cabir in elini tuttu . Cabir korku içinde "bırak elimi nalet olası şey bırak"dedi.

Bu haykırış Malik ve arkadaşlarının farkında olmayan bütün ruh emicilerin ilgisini üstlerine çekti. Ruh emicilerin yaklaştığını gören Malik ve arkadaşları gizlenmek için ağaçların arkasına saklandılar. Gizlendikleri yerden üstlerinde gezen ruh emicileri seyrediyor gitmelerini bekliyorlardı. Ruh emicilerden bir tanesi alçalmaya başladı . Cabir in gizlendiği yere doğru süzülmeye başladı . Kendisinin üstüne gelen Ruh emiciyi gören Cabir buz kesilmiş korkudan kımıldayamadı. Yaklaşan tehlike karşısında hiç birinin yapabilecegi bir şey olmadığından ne yapacaklarını bilmiyorlardı . Ruh emici kollarını Cabir e sardı ve başını yüzüne doğru götürerek ruhunu bedeninden emmeye başladı . Çırpınma ve bağrışları boşunaydı . Malik daha çok dayanamadı cüce Mehd her nekadar çıkmamasını ısrarla söylesede kardeşinin çığlıkları Maliki buna zorluyordu . Koşarak kardeşinin bulunduğu yere doğru gitti. Ruh emicinin karşısına geçti . Bu hareketliliği fark eden diğer ruh emicilerde bulundukları yere doğru inmeye başladılar .
Ruh emicinin Cabiri bırakması için onların ilgisini üstüne çekmek istedi .

"Burdayım kahrolası pis yaratık burdayım diyerek" bağırmaya başladı .

Sesini duyan ruh emiciler Malike yöneldiler . Cabir yere yığılıp kaldı . Malikin göğsündeki mühür parlamaya başladı. Gömleğinin altından fark ediliyordu . Üç ruh emici Malikin üzerine doğru geldiler içlerinden bir tanesi kollarıyla Maliki tuttuğu gibi yerden bir boy yukarı kaldırdı . Malik elini çok zor bir şekilde gömleğine attı ve göğsünü açtı . Mührü gören ruh emici bir anda Maliki olduğu yere bıraktı ve hızlı bir şekilde uğultulu bir çığlıkla gökyüzüne yükseldi. Diğer ruh emiciler de karanlık ta bir anda kayboldular.
Cüce Mehd elinde baltasıyla Cabir in yanına hızlı adımlarla geldi. Cabir in başını kaldırdı ve o küçük dizinin üstüne koydu . Cabir ölü misali kımıldamadan öylece yatıyordu.
Malik koşarak abisi Cabir in yanına geldi bileklerinden tuttu nabzı atmıyordu . Gözleri doldu . Cüce Mehd elini omuzuna attı . Yapabilecek bir şey yok onu kaybettik dedi. Çok üzgünüm ... Malik abisi Cabiri kollarına aldı , gözlerinden akan yaş damlaları yüzünden abisi Cabir in yanaklarına damladı . Kollarında bir irkilme hisseti Malik, kendine geliyordu Cabir . Dizlerinin üstüne çöktü,Cabiri yere bıraktı . "Nasılsın ? "Dedi Malik
Cabir
"İyiyim kendimi biraz üşüyor gibi hissediyorum . "Vücudu buz kesilmiş , soğuk bir kış gecesi kar yağışından sonra esen ayazda kalmiş bir çocuk gibi soğuktu vücudu . Cüce Mehd , malike sana söylemem gereken bir şey var dedi. Söylemek üzereyken Cabir ayağa kalktı . Kuşkulanacak bir şey yok ben iyiyim dedi . Kulağına eyilerek "uygun bir zamanda söylerim "dedi . "Devam etmeliyiz,ruh emicilerin burda olmaması hapsedilmiş kötü ruhların iştahını açmıştır onlar için bu bir fırsat bu haldeyken acık hedefiz . "