Ölmek İçin Başka Bir Gün Seç

Bölüm 15 - Yalnızım sadece

Kararlılığımı asla bozmayacaktım . O benim Natasja'mdı ve korunmayı hak ediyordu . 

Bayan Süper Başkan : Sorunuz var mı ?

diye sordu sertçe . Sesindeki otoritere bariz ve elle tutulur cinstendi . Ona karşı gelmemeliydik . İkimizde kafamızı hayır anlamında salladık . O ise ifadesiz bakışlarını üzerimizde tuttu . Bir yerde korkutucuydu da . Ama nedense beni korkutmuyordu . Yine de her şeye rağmen onun oyununa uyacaktım .  

Bayan S. Başkan : Çıkabilirsiniz.

Natasja ve ben ayağa kalktık . Kapıda nöbetçiler vardı . Onların yanına gittik . Önden geçmemizi işaret ettiler . Tam geçecektik ki arkadan Bayan S. Başkanın sesi duyuldu 

Bayan S. Başkan  : Sen hariç Multiman .

Olduğum yerde durdum . Natasja ile göz göze geldik ve kısa bir süre bakıştık sonra ben Bayan S. Başkan'nın olduğu tarafa baktım . Bir anda kolumda bir el hissettim ve olduğum yerde mıhlandım . O el Natasja'ya aitti . Zar zor ona doğru baktım . Bakışlarım yalvarışımın bir yansımasıydı . Lütfen dokunmayın bana ! Onun bakışları ise beni yalnız bırakma diye bağırıyordu sanki .

Bir zaman sonra kolumu bıraktı ve başını özür dilemiş gibi aşağı eğdi . Kötü bir amacı yoktu ama yaptığını biliyordu . Buna tahammülüm olmadığını biliyordu . Ama içim eriyordu . Ona kızamazdım . 

Ben : Birazdan geleceğim.

Diye fısıldadım . Sanırım yapabileceğimin en iyisi buydu . Otoriteye uy Violetta  . Eminim babam burada olsa benle gurur duyardı . Büyüyünce benimde Bayan S. Başkan'nın karşısına çıkabilecek düzeyde olmamı hayal ederdi .Pek büyük değildim ama buradaydım .Ve iliklerime kadar işleyen kötü duygularla sarmaş dolaştım . Bir yanım bundan çok korkuyordu . Bir yanım ise her şeyi görmezden geliyordu . Herkes umursamaz yanımı istiyordu . Korkusuz olmamı . Onları gururlandırma vakti . 

Bayan S. Başkanın karşısına yaklaştım ve yerime geri oturdum . Bütün bu süre zarfında gözleriyle beni izlemeyi bırakmamıştı . Sanki karşımda bir kişi değilde binlerce kişi beni izliyormuş gibi hissediyorum ve ya bir ucubeymişim gibi . Bana böyle bakıyordu . Gözünde bir dışlama ve küçümseme ifadesi vardı . Bundan rahatsız olmaya başlamıştım . Ama bana ne söyleyeceğini sabırla ve tepkisiz bekledim . Kısa bir zaman sonra önüme bej ve oldukça kalın bir dosya uzattı . Üzerinde büyük harflerle VIOLETTA DARSEY MUTIMAN yazıyordu . Sonra bakışları yeniden beni buldu . Yarı şaşkın yarı meraklı bir ifadeyle ona baktım . Sanki bu dosyanın ne olduğunun açıklamasını benden istiyormuş gibi bakıyordu . Bir zaman sonra iç çekti . Konuşması , konuşmamasından daha iyiydi .

Bayan S. Başkan : Üzerindekini okuyabildin mi ?

Cevabımı onun istediği üslupta verdim .

Ben : Evet efendim .

Bayan S. Başkan : Sana bunu neden gösterdiğimi öğrenmek istiyor musun ?

Ben : Evet... Yani evet efendim isterim .

Bayan S. Başkan : Çok yazık . Merak sakıncalıdır ama bu durumda senden bilgi almak istiyorsam ilk önce benim bilgi vermem gerekir. Senin yaşın için çok kalın bir dosya değil mi ? İçini aç . 

Dediğini yaptım ve ince karton kapağı kaldırdım . İlk sayfada benim resmim vardı . Bebeklik resmim . Bunun dışında adım , kimlik numaram , doğum yılım ve bunun gibi genel bilgiler vardı . İkinci sayfaya geçtim . Güçlerim -yani çoğu gücüm- ve onlar hakkında kısa bilgiler vardı . Aralarda benim fotoğraflarım vardı . Bir tanesi depoda beni buldukları anda çekilmiş . Kanlı bir şekilde . Bir tür vahşet fotoğrafı gibi duruyordu . Göz bebeklerimin büyüdüğünü hissettim . Arka da Natasja'ya ait bir kaç fotoğraf vardı . Dehşet içinde görünüyordu . Bu sayfaları daha derinlere dalmadan geçtim ve bir fotoğraf daha buldum . Ah hayır.. ailem . İkisi de. Sağlıklı ve ayaktaydılar  . Ağzımdan bir hıçkırık kaçtığını hissettim . Yoksa ağlıyor muydum ? Elimi yanağıma götürdüğümde bir ıslaklık yoktu . Göz yaşı dökmüyordum ama ağlıyordum. Yani en azından ağlamaya yakın bir şeydi  . Bu ağlamaya yakın bir şey miydi ?