Doktor Do'nun Hastaları

6. Bölüm

Kapının tıklatılmasıyla içeri giren kişi anında dikkatini çekmişti doktorun. Parlak sarı saçları ve güzel yüzü içini gıdıklayan bir şeyler oluşmasını sağlamıştı anında. Ona oturmasını işaret ederken kendini de telkin etmeye çalışıyordu Kyungsoo. Hastalarıyla ilişkisi olamazdı. Hem ne dün ne bugün ne de yarın sevgiliye sahip olacak durumda olmadığından bu tarz şeyleri düşünmesi bile yanlıştı kendine göre.

El sıkıştıktan sonra hala kendini dizginlemeye çalışıyordu kısa olan. Gelen elektriği görmemiş gibi yapmalıydı. Yoksa sağ kurtulamazdı ikisi de buradan. Ayrıca böylesine güzel ve narin gözüken birini kendi karanlık dünyasına çekip yok etmek de istemiyordu.

"Merhaba. Ben Do Kyungsoo."

"Merhaba. Ben de Lu Han."

"Neden burada olduğunu biliyor musun Luhan?"

Diğerinin samimi konuşmasından ötürü doktor da hiç bozuntuya vermeden ona uymuştu. Eğer hastası rahat ortamları seviyorsa ona karşı çıkamazdı elbette. Zaten kendisi de onu en iyi şekilde ağırlamak için elinden geleni ardına koymamaya çalışıyordu diğerlerine olduğu gibi.

"Ben artık olmak istediğim kişi olmak istiyorum Kyungsoo. İnsanların bana sürekli bir şeyler dayatmasından, bunu olmak zorundasın demesinden bıktım. Kendi seçimlerim var. Belki hata yapacağım, düşeceğim, ayağa kalkamayacağım ancak bunu kendi başıma öğrenmem gerekmiyor mu? Sonuçta herkes bu hayatta tek başına, benim yapacağım seçimler kimsenin hayatını değiştirmeyecek benimki kadar. Tabi ki bazen desteğe, yardıma ya da dostun acı söylemesine ihtiyacım olabilir. Bunu itecek değilim fakat bazen tek başıma karar vermem ve başkalarının da buna saygı duyması gerek."

Sonunda içindekileri dökebildiğinde sarışın çocuk gülümseyerek arkasına yaslanmıştı. Birinin onu yargılamadan dinlemesi hayatta elde edebileceği en büyük lütuftu ona göre. Gözlerini kapayarak başını yukarıya doğru kaldırdığında doktor onun rahatlığına şaşkınlıkla bakıyordu. Normalde şu anlarda not alması gerekirken hastasının ne yaptığını çözmeye çalışıyordu kendi kafasında. Ancak hareket eden adem elmasıyla o da kendine gelip işine odaklanmıştı.

Birkaç satır karaladıktan sonra diğerinin devam etmek adına uygun zamanı kendinde bulmasını bekledi uzunca. Bir an onun uyuduğunu bile düşünmüştü fakat aniden kafasını kaldırması ve yine o iç gıdıklayıcı gülümsemeyi sunmasıyla vazgeçti bu fikrinden.

"Bunu olmak zorunda olduğunu söylediklerinden bahsetmiştin. Örnek verebilir misin?" dedi Soo onun geri dönmesinden hızlıca faydalanarak.

"Mesela annemler, sürekli bana doktor olmam gerektiğini söylüyor halbuki benim öyle bir hayalim yok. Kendime zaten yakıştırabildiğim bir meslek değil. Ben duygularımı kullanan biriyim yaptığım işte. Biri öldüğünde kader diyebilecek ya da ağlamadan durabilecek yapıya sahip değilim. Müzik ve oyunculukla ilgileniyorum. O yönde ilerlemek istiyorum. Bu seferde annemler seni bir ajansa yazdıralım diyorlar. Böylesine dar bir kutuda yaşamak istemediğimi onlara tonlarca kez anlattım. Fakat ben neden böyle yaptıklarını biliyorum tabi."

Öyle kararlı ve alaycı kurmuştu ki cümlesini sarışın, diğerinde nedenini sorma ihtiyacı hissettirmişti. Yine de Soo sabırla onu bekleyip konuşmasının devamını kendi anlatmak istediği yerden, kendi anlatmak istediği şekilde yapmasına izin verdi. Sonuçta burada onun için vardı bir doktor olarak.

"Eşcinsel olduğumdan. Tercihlerimden memnun olmamaları onları beni kendilerince mükemmel evlat yapmaya itti. Bu yüzden de beni sürekli gereksiz şeylere zorluyorlar. Mesele sadece meslek seçimimle ilgili değil. Evde artık daha fazla futbol kanalı izlenmeye başlandı. Halbuki bilmiyorlar ki ben kızları izlemektense erkekleri izlemeyi her şekilde tercih ederim. Dışarı çıkmama çok fazla izin vermiyorlar. Giydiğim her şeye karışıyorlar. Okuduğum kitaplar hakkında beni sorguluyorlar. Sürekli sosyal medya hesaplarım kontrol ediliyor. Olay sadece bir erkekle tanışmam da değil artık. Durmadan çocuk sahibi olmanın ne kadar iyi olduğunu söylüyorlar. Eşcinsel olmanın ne demek olmadığını bilmediklerinden şüpheleniyorum bazen."