hate • sasusaku

08

"Gördüğünüz gibi," dedi Sasuke her zamanki o ürktüğüm sesiyle. "Şu gördüğünüz saf ve kendini akıllı zanneden ezik beni yalanlarına inandırmaya çalıştı. Kendine olan o küçük ve işe yaramaz güveniyle bana karşı çıktı."

Göz yaşlarımı dindiremedim. Şu an tüm sınıf bize bakıyordu ve kesinlikle Sasuke sinirden köpürüyordu. Onu çok kızdırmıştım. O kadar kızdırmıştım ki, resmen beni dövecekti.

Sebebi ise yine kendisiydi. Önce o bana sataşmıştı ve şimdi de 'gösteri' adı altında bir şeyler yapıyordu sınıfın önünde. Söyledikleri de kendisi de sinir bozucuydu, eğer ona karşı çıkmaya devam edersem de yine tüm herkesin gözünde şaklaban olacağıma emin olduğum için sessizce bu işkencenin bitmesini bekliyordum.

"Altına al, bitsin bu sürtüğün çırpınışları." diye bağırdı aralardan bir kişi. Kim olduğunu tam kestiremiyordum fakat erkek sesine benziyordu. Bunu dediğine göre travesti sesli de olabilirdi.

Hayır, üzülmüyordum. Çünkü tüm sınıf bunu düşünüyordu. Hatta tüm okul bile diyebilirdim. O beni ne hale düşürdüğünün farkında değildi.

"Kim dedi onu?" diye sordu Sasuke sınıfa göz gezdirip. Sınıftan ses çıkmadı. "Kim dedi o lafı?" diye yineledi sorusunu. Sesi yüksekti, aynı zamanda öfkeli.

"Kim demişse demiş," dedim. "Senin içindekini söylediler."

"Sen kapa çeneni."

"Sürekli yaptığım şey bu zaten," diye mırıldandım duymamasını umarak. Ama bana 'seni geberteceğim' bakışlarından atınca duyduğunu anlamıştım.

Bakışları tekrar sınıfı buldu. "Hanginiz bu lafı dedi?" Sinirle sorusunu yineledi.

Yine sınıftan bir ses çıkmamıştı. Kim demişse, ben yaptım demeye cesareti yoktu. Sesinden kim olduğumu bulmuştum, tanıyordum fakat söylemeyecektim. Bu dengesiz hallerini daha fazla kaldıracak gücüm yoktu çünkü.

"Hanginiz dediyse, bunu çok fena ödeyecek." dedi tehditkar sözleriyle. Onun bu dengesiz tavırları yine küçücük mantığımı ortadan ikiye ayırırken şaşkınlığımla yerime dikiliverdim.

"Bu sefer de onu korumaya mı çalışıyorsun?" diye sordu arkadan bir kız sesi.

"Kimse onun hakkında konuşmayacak. Onun işi benimle, sizinle değil. Ona bir şey söylediğinizi duyarsam, gebertirim." Herkesin ağzının açık kaldığını buradan bile görebiliyordum. Tabii ben de dahil. Böyle bir şeyi kim bekleyebilirdi ki? Hem de Sasuke'den?

"Sen," dedi bana bakarak. "Arka bahçeye geç. Birazdan geleceğim."

Bir adım geriledim ve arkamı dönüp hızla yürümeye başladım. Biraz daha o ortamda bulunsaydım dizlerim beni taşıyamayacaktı çünkü.

Arka bahçedeki ağacın altında oturdum ve gözlerimi kapatıp onu beklemeye başladım. Yorulmuştum, üstüne uykusuzdum ve bu halimle bir de onunla uğraşıyordum. Of, kimi kandırıyordum ki. Ben ondan kaçamazdım. Eğer kaçarsam gerçekten bu sefer neler olur tahmin bile edemiyordum. Onun gözlerimde, beynimde ve kalbimde oluşturduğu hisler çok farklıydı. Her yönden çok farklıydı. Kalbimde o hala iyi biriydi, anaokulundaki Sasuke'ydi fakat gözlerimde ve beynimde herkesten daha korkunçtu.

Bilmiyorum, belki de bu okuldan gitmemi istiyordur. Ama bu isteği imkansızdı. Bu okuldaki başarılarım, notlarım, arkadaşlarım, her şeyim... hiçbir şeyimi bırakamazdım. Öncelik ben olmak üzere ailem de buna üzülürdü. Benim hiçbir çıkış yolum yoktu.

Onun ürkütücülüğü, yakışıklılığı ve sert tavrı tüm kızları kendine çekiyordu. Bu garip ki, tek biriyle bile çıkmamıştı. İğrenç şeyler yapıyor olabilirdi fakat hiçbirinin yüzüne bir kez daha dönmüyordu. Hiçbirinin adlarını bile bilmiyordu. Hatta adını bildiği tek kız ben bile olabilirdim.

Düşüncelerim, dudağıma kapanan ıslak dudaklarla ortadan ikiye ayrıldı. Islak ve sert öpücüklerinin arasından gözlerimi açıp, beni öpen kişinin kim olduğuna baktım. Sanırım gerçekten de delirmiştim ve şu an hayal görüyordum. Çünkü aklımdan asla çıkmayacak olan bu sulu, sert öpücüğün sahibi siyahın en korkutucu tonuna sahip oğlanım; Sasuke'ydi.

-

sasuke piç

sasuke gibi olmayın