hate • sasusaku

36

Bugüne kadar kaç kez böyle hissettiğimi, böyle içimin içimi kemirdiğini bilmiyordum.

Bunca yıldır maruz kaldığım tek zorluk yine Sasuke'ydi, onun saçma sapan hareketleri ve zorbalıklarıydı. Onun dışında ise ailemin derslerimle ilgili olan baskılarıydı.

Başka hiçbir şey yoktu.

Şimdi ise her bela beni buluyormuş gibiydi. Resmen kaçırılmıştım ve daha demin başucumda duyduğum şeyler beni beynimin orta yerinden vurmuştu.

Önümde karşılaştığım bir çift şaşkın göz ise ne düşünmem gerektiğine kesinlikle yardımcı olmuyordu.

Tüm bunlar... gerçek miydi? Sasuke'nin kıpkırmızı olmuş yaşlı bakışları, Naruto'nun şaşkın yüzü, aralarında geçen konuşma...

"Bir bu eksikti," dedi Naruto, bakışlarını benden ayırmadan. "Ne zamandan beri uyanıksın sen?"

Ona bakmaya devam ettim. Az önce duyduklarım öylesine çarpmıştı ki beni, şu an için gerçeklerle yüzleşmek beni boğacakmış gibiydi.

Gözlerimi bana olan nefretini şu an bile gizlemeyen Naruto'dan çektim ve ona yönlendirdim.

Beni gördüğü andan itibaren bacaklarını kendine çekmiş, kollarını etrafına dolamış ve yanağını da kollarına yaslayarak yüzündeki ifadeyi göstermemeye çalışmıştı. Asla bana bakmıyordu, gözleri başka yerdeydi ve şu an az önce konuştukları şeyi duymadığım ihtimaline tutunuyordu.

Ama duymuştum.

Kahretsin ki duymuştum.

"Sen onun ağlayışları yüzünden isyan edişinden beri," dedim.

En sonunda ağzımdan birkaç bir şey çıkmıştı ve bu kapalı, karanlık bir odada yerde oturmuşken olması en garibiydi.

"Vay be," dedi Naruto her zamanki alaylı tavrıyla. "Tamam, sen sormadan söyleyeyim. Kaçırıldık ve az önce konuştuklarımızın hepsi doğru, topların olduğu odada öpüştüğün çocuk da aslında sana yalan falan söylemedi ve hala yüzünü dönmüş ağlıyor pezevenk."

Kaçırılmak...

Birçok kez filmlerde izlediğim şey şu anda benim başıma gelmişti ve ben bunu neden bu kadar sakin karşılıyordum? Hislerimi, duygularımı belli edemiyor ve algılarımla oynandığını hissediyordum.

Ne yapacaktım? Nasıl bir tepki vermem gerekiyordu?

Ben burada böyle içim içimi yerken Sasuke aniden kafasını kaldırdı ve Naruto'ya baktı. Hala yüzü görünmüyordu, bana asla bakmıyordu.

Ona hak vermeli miydim?

Onca olan şeyi saymam, kafamda tartmam lazımdı bunun için. Şu an içinse bunu pek becerebileceğimi sanmıyordum. Korku hissi daha yeni yeni beni ele geçirmeye başlamıştı ve vücudumun her yeri ortamın soğuk olmasına rağmen cayır cayır yanıyordu. Tüm bu hislerimi kontrol altına almalı ve şu anda buradan çıkmaya bakmalıydım.

"Biz..." diyebildim etrafa bakarken. "Neredeyiz?"

"Biliyor gibi mi gözüküyoruz?" dedi Naruto. "Ha eğer gözüküyorsak afedersin ama bir insan bildiği bir yerde karanlıkta iki arkadaşıyla beraber oturmaz, değil mi?"

Üzerimdeki montları attım ve bağdaş kurup ellerimle boynuma masaj yaptım. Ne kadardır böyle uyuduğumu bilmiyordum ama her tarafım soğuktan feci acıyordu.

"Konuştuklarınızı duydum," dedim tekrar Sasuke'ye baktığımda. "Ve itiraf etmekten korkuyorum ama... şu anda burada olmamız da bunu kanıtlıyor. Kısacası, bizi o adam mı alıkoydu?"