hate • sasusaku

35

Karanlıktı.

Hissedip duyabildiğim, görebildiğim tek şey karanlıktı.

Görmeye yarayan gözlerim başımın ağrısından dolayı açılmıyor, vücudumun belirli yerleri ise ağrıdan sızlıyordu.

En son ne olduğunu, bu karanlığa nasıl düştüğümü yavaşça hatırlamaya başladığım an gözlerim milim milim açıldı. Ortama hakim olan soğukluk bedenime yayıldı ve orada bulunan korku hissimle beraber beni alaşağı etti.

Kendime gelmeye başladığımda tanıdık sesleri duydum tam dibimde.

"Ağlayıp zırlama karşımda, Sasuke. Babam yarına kalmaz bulur bizi."

"Nasıl..." diye zar zor konuştu Sasuke. "Nasıl yaptı? Nasıl buldu sizi? Nasıl..."

"Ne bileyim ben amına koyayım. Bebek gibi zırlayıp durma da şu kızı nasıl uyandıracağız onu düşün. Üç saattir aralıksız uyuyor."

Sasuke'den acı bir inleme sesi geldi. "Zaten... zaten aramız çok kötüydü. Şimdi daha kötü olacak. Her şey neden üst üste geliyor..."

Yeniden onun ağlama seslerini duydum, ardından ise Naruto'nun bıkkın oflayışlarını.

"Sen gelmeden önce ben de bunun hakkında konuşuyordum onunla," dedi Naruto. "Senin ağzını bıçak açmadığı için ben de direkt meseleye yöneleyim dedim ama halt etmişim. Kaçırıldık resmen."

"Beni yalancı olarak biliyor," diye ağladı yeniden. "Birden bire karşıma çıkıp bağırmaya başladı. Yalancıymışım, onu hiç sevmemişim, onunla oynamışım, annem hakkında da yalan söylemişim..."

O zaman eğer gözlerimi açabilseydim bu anlamsız sözlerine karşı kaşlarımı çatar ve şok olmuş bir biçimde ona bakardım. Ne yazık ki başımdaki korkunç ağrı ve şu anda bununla yüzleşmek istemeyişimin verdiği o hisle öylece yerimde durdum ve kendime gelmeyi bekledim.

Naruto'nun dediği gibi, kaçırılmıştık.

Hatırlıyordum. En son arabadan dört adam inmiş ve nefes almamıza bile izin vermeden bizi yaka paça arabaya sokmuşlardı. Nasıl bayıldığımızı ise hiç hatırlamıyordum, sanırım arabanın içinde bir şeyler olmuştu.

"Cidden yıllarca senden uzaklaşsın diye zorbalık ettiğin kıza aşık olmayı nasıl becerdin de burada böyle bebek gibi ağlıyorsun?" diye sordu Naruto kınayıcı bir sesle. "Kaçırılmamıza ağlamıyorsun ama ona ağlıyorsun. Anlıyorum psikoloji falan sende kalmamıştır da, yine de ufaktan toparlansan iyi olur gibi."

"Annemle konuştuklarımızı duydu," dedi Naruto'nun dediklerini es geçerek. "Annem beni rahat bırakması için onunla beraber olduğunu söylerken bizi duydu, bu yüzden böyle yapıyor." dedi ağlak sesiyle. "Ama... ama sizi neden kaçırdı? O anda benimle berabersiniz diye mi yoksa? Başka bir ihtimali düşünemiyorum çünkü sizinle hiç göz önünde olmadım ki ben."

"Hassiktir, gerçekten mi? Gerçekten sizi duydu mu?" Naruto şaşkın sesiyle konuştu. "Babam da daha dün rahat durun diyordu, sizin evin yakınlarında yine bir ceset bulduklarını ve ondan şüphelendiklerini söylemişti ama şimdi kaçırıldığımızı anlayınca topuğuma sıkar kesin."

"Ben... ben kendimi boş verdim," dedi Sasuke. "Ama Sakura..." Ağlamayla karışık bir şekilde ofladı. "Ona bir şey olursa asla yaşayamam. Benim yüzümden bir şey olursa..."

"Kes sesini artık," dedi Naruto. "Sıkışık bir odada iki öpüştünüz diye birine aşık olacağını sanmıyorum. Demek ki sen buna uzun süredir aşıksın."

"Ne önemi var bunun, salak? Benim asla normal bir hayatım, güzel giden bir ilişkim olmayacak. Bunu Sakura karşıma çıkıp bana yalancısın diye bağırdığında çok iyi anladım. Bunu bile bile onu asla ardımda da sürükleyemem. Şimdi yanımdan uzaklaştı, benden nefret de ediyor. Onu böyle bırakmalıyım, yoksa..."

"Bu yüzden mi birkaç haftadır böyleydin?" diye sordu Naruto. "Anlattıklarının hiçbirine inanmadığı için mi? İyi ama neden? Başta inanmamış mıydı ki?"

"Evime gelmiş," dedi. "Kapıyı da annem açınca..."

Birkaç saniye süren bir sessizlikten sonra Naruto, "Anladım," dedi, sesinde garip bir hüzün saklıydı. "Düşününce... ben de o an Sakura'nın yerinde olsaydım senin bir yalancı olduğunu düşünürdüm. Ama sonrasında anlamadan dinlemeden karşına çıkması tam da bu kıza yakışır bir geri zekalılık olmuş."

"Keşke bir şansımız olsaydı," dedi Sasuke. "Keşke bizim için şartlar iyi olsaydı."

İki göğsümün arasındaki sıkışmış kalbim gümledi.

Neler oluyordu böyle? Tüm bu duyduklarım da neyin nesiydi ve bu yaşadığım an gerçek miydi?

Sasuke... bana doğruları mı söylemişti?

Kapalı olan gözlerim acıyla yavaşça açıldı. Görüşüm bulanıktı ama yine de birkaç şeyi ayırt edebiliyordum.

"Salak salak konuşma, sanki bilmiyordun beraber olamayacağınızı." dedi Naruto, bunları söylemeye pek de istekli değildi ve zar zor konuştuğu da belliydi.

Biliyordum," diye mırıldandı Sasuke sesindeki hayal kırıklığıyla. "Yine de... o hiç beni bırakmadı. Bundan sonra da bırakmaz sanmıştım ama olmadı. Olmazsa olmasın, ona bir şey olmasın yeter. Birini daha kaybedersem ne yaparım bilmiyorum."

Görüşüm netleşti. Beynimde anlattıklarının parçaları bir bütün halini alırken üzerimdeki kat kat örtülmüş montları bir kenara ittim ve yattığım yerden doğruldum.

Üzerime örttükleri şey ikisinin montlarıydı. İçlerinden birinin kokusu o kadar keskindi ki, az önce duyduklarım ve birkaç hafta öncesine kadar yaşadıklarım aklıma akın edince o koku beni zehirlemeye başladı.

Neler oluyordu böyle? Bu duyduklarım da neyin nesiydi ve... Ben şimdi bana şaşkınlıkla bakan iki çift gözle nasıl karşı karşıya gelecektim?

•

limonlu popkek 🌞