Ik hou van jou (Compleet)

Hoofdstuk 9

Als ik eindelijk na het zware fietsen in school aankom zet ik mijn fiets weg in de fietsenstalling en al snel zie ik Luke en Sandra staan, waar ik meteen naar toe loop. Net zoals ik had verwacht, ik misschien met een beetje teleurstelling, zie ik dat Alex er inderdaad niet is. Ik zucht daarom. 'Hey', zeg ik een beetje afwezig tegen de anderen. 'Hee', zegt Sandra en Luke begroet me ook al met een lach. 'Alex zou mee gaan naar het feest vanavond, maar ze zou niet naar school komen. Ik heb geen idee hoe ze dat voor elkaar gaat krijgen, maar  het belangrijkste is dat ze komt.' 

'Dat is geweldig, vanavond wordt super', zegt Sandra overenthousiast terwijl ik en Luke knikken.  'Je hebt helemaal gelijk, welk vak hebben wij eigenlijk?' vraag ik aan niemand persoonlijk en eigenlijk had ik liever gehad dat ik het antwoord niet had geweten. 'Biologie', zucht Luke.  'Geweldig', zeg ik sarcastisch en rol met mijn ogen. 

Als de bel gaat, lopen we met z'n drieën naar de les, aangezien we maar met drie zijn, moet er iemand alleen zitten en ik veronderstel dat ik het weer ben. Ik bedoel alleen van ons drietjes, er komt vast wel iemand anders naast me zitten, zoals gewoonlijk. 'Gaan jullie maar naast elkaar zeggen', zegt Sandra terwijl ze wijst naar een meisje dat net de klas in komt gelopen met de blosjes op haar wangen en haar staart strak gebonden naar achter, 'ik ga wel naast haar zitten.' Luke en ik knikken nog naar Sandra en eigenlijk ben ik wel blij dat ik naast Luke kan zitten. We lopen -zoals gewoonlijk- naar achteren en nemen daar plaats. We praten onderling nog wat over vanavond en dat is ook wel het enige interessante hier in de les, terwijl de leerkracht maar probeert om ons iets bij te leren.

*

Mijn buik geeft koppig aan dat het middag is, de laatste en verlossende bel van de voormiddag schalde een minuut geleden door het hele schoolgebouw. Samen lopen we naar de kantine en ik vind het toch wel jammer dat Alex er niet is. Even later zitten we aan een tafeltje met ieder een broodje voor ons. 'Ik hoop maar dat Alex mee kan vanavond', zeg ik en onderdruk nog een zucht. 'Ja, ik hoop het ook, dat zou echt geweldig zijn!' zegt Sandra enthousiast. 'Gisteren had ze nog wel veel pijn, maar ze zei dat ze waarschijnlijk wel zou komen', leg ik uit en hoop dat het nog echt is ook. 'Ik vind het wel erg voor haar', zegt Luke terwijl hij ook een hap van zijn broodje neemt, waardoor er een stukje tomaat uit valt. 

We zetten ons afval in het rek en lopen daarna verder naar buiten. Het zonnetje schijnt en warmt me verder op. We zetten ons op een houten bankje in de schaduw van een paar bomen en we zijn nog maar net gaat zitten als er een bruinharig meisje onze kant komt opgelopen. Sandra is de eerste dat door heeft dat het Alex is. 'Alex!' roept ze blij en zwaait overdreven met haar hand in de lucht. Alex zwaait terug en komt bij ons zitten. 'Heey', zegt ze met een prachtige lach en perfecte witte tanden. 'Hey', zeg ik rustig, 'gaat het al wat beter met je?' Ze knikt snel, ze ziet er wel goed uit. 'Ik dacht ik kom al, als er dan mensen deze avond denken dat ik gespijbeld heb op school, terwijl dat helemaal niet is, maar je kent vast wel van die mensen die alles gaan klikken', zegt ze met een zucht. 'Best slim', zegt Luke die nog niets had gezegd, ik was al vergeten dat hij hier was.

De bel gaat veel te snel om aan te geven dat de middag alweer voorbij is. Ik zucht diep en we staan op. Er is niets erger dan twee uur wiskunde, waarom twee uur wiskunde na elkaar? Wie maakt die lessenroosters eigenlijk? En het vaak daarna is al even erg, geschiedenis, maar ik was er gisteren toch niet dus hoef ik de test niet mee te doen omdat ik het stuk leerstof gemist heb, gelukkig maar.

*POV Alex*

De bel laat weten dat de vreselijke namiddag eindelijk is afgelopen en ik neem mijn fiets al uit het fietsenrek. De avond komt dichterbij en meteen vraag ik me af wat ik moet aan doen op het feest. We hebben afgesproken aan de hoek van een straat, daar komen we samen en rijden dat verder naar het feest. Het is toch leuker om samen met mensen die je kent aan te komen op het feest dan helemaal alleen. Ik stap op mijn fiets en rijd naar huis. Al snel heb ik door dat mijn moeder en zusje nog niet thuis zijn en ga daarom direct naar boven om kleren uit te zoeken voor straks. Ik besluit niet te moeilijk te zijn en kleren te kiezen waar ik me niet comfortabel in voel en waar ik al helemaal niet in kan dansen. Geen kleedje dus en vanavond al helemaal geen hakken. Ik zucht terwijl ik voor de kleerkast sta.