Ik hou van jou (Compleet)

Hoofdstuk 18

Hee allemaal, dit hoofdstukje draag ik op aan untoppablexo omdat ze me altijd heel erg leuke comments geeft :) dankjewel! 

Enjoy! Btw  bedankt voor al jullie votes en comments!

♥Jolien♥

---------------------------------------------------------------------------

Ik heb mijn armen nog altijd om haar heen geslagen, het geeft me een gevoel dat ik haar niet zal kwijtraken maar diep van binnen, heel diep van binnen weet ik dat het toch zo zal zijn en dat wil ik niet. Ze mag gewoon niet sterven, dat verdiend ze niet, en ik wil haar ook niet kwijtraken, eerst mijn vader en nu zij?

Ik slik de brok in mijn keel weg. 'Hoelang heb je nog?' vraag ik zachtjes.

'Maximum een jaar', zegt ze en ze kalmeert een beetje. Ik ga achter haar zitten met mijn rug tegen de muur en zij zit tussen mijn benen en leunt tegen me aan. Ik streel met mijn hand door haar haar en houd haar stevig vast.

'En wat heb je eigenlijk?'

'Ik heb problemen aan mijn hart en ik ga dood als er geen hart binnenkomt van iemand anders dat bijvoorbeeld gestorven is op jonge leeftijd, maar er zijn nog mensen die een hart nodig hebben en de kans dat er voor mij een ter beschikking komt is maar vijf procent ofzo. Het mijne werkt niet goed meer en daarom word ik soms ook zo misselijk, waarschijnlijk heb ik dat ook doordat erin mijn familie ook sommige mensen zijn met dit...'

Ik slik en weet niet wat ik moet antwoorden dus zwijg ik gewoon en druk een kus op bovenop haar hoofd.

'Ik wil je niet kwijt.'

Ze draait zich half naar me om. 'Ik jou ook niet.' Ik veeg een verdwaalde traan weg over haar wang en ze drukt haar lippen op de mijne. Ik wil niet dat dit ooitnog eindigt, Alex maakt zich veel te snel los, vind ik.

'Kyle, ik wil helemaal niet dood!'

Ik druk een kusje op haar wang. 'Het kom goed', fluister ik tegen haar.

Ze schudt zachtjes haar hoofd. 'Je weet even goed als mij dat die klas gewoon te klein is.'

Ik slik, ze heeft gelijk, ik wil het alleen niet toegeven.

'Zullen we proberen het beste ervan te maken, we gaan het er nog leuk van maken, je kan niet heel die tijd nog verdrietig zitten zijn en alles te vroeg opgeven, je weet maar nooit', zeg ik.

'Je hebt gelijk, dat gaan we doen.' Ze glimlacht een beetje die snel terug verdwijnt, maar ik weet het zeker, het was er een.

'Misschien is het het beste dat we dit jaar afmaken en proberen te slagen en dat we volgend jaar overslagen, we gaan leuke dingen doen dan.'

'Maar, moet jij dan niet naar school?'

'School kan ik het jaar erna ook nog verder doen, ik ga onze laatste maanden niet verpesten door school, maar met jou', zeg ik vastberaden.

'Ooh, wat ben je toch lief!' zegt ze.

'Jij bent liever!'

Ze heeft blijkbaar geen zin in discussiëren want ze kapt het af door haar lippen terug op de mijne te duwen. Dit wordt hopelijk nog een geweldig jaar...

Na even maak ik me los en zucht. 'Gaan we het tegen iedereen vertellen?' vraag ik.

'Ik wil het liever een beetje voor mezelf houden en alleen tegen onze families, Luke en Sandra vertellen want anders krijg ik weer medelijden van mensen die ik niet eens ken en dat wil ik zeker niet, maar ik ga het wel een van de laatste dagen van het schooljaar vertellen wat er aan de hand is enzo...'