Ένας Χτύπος

1ο κεφάλαιο (Νοσοκομείο)

Βυθίστηκα για ακόμα μια φορά στις σκέψεις μου.

Άραγε τι να γίνεται με την Alison έχω καιρό να ακούσω νέα από τον Jenson το αγόρι της.

Με την Alison είμαστε εδώ και 10 χρόνια καλοί φίλοι.

Τον τελευταίο καιρό χάθηκε ούτε τηλέφωνα, ούτε Facebook, τίποτα.

Μιλάω με το αγόρι της τακτικά και το μόνο που έχω μάθει..

Η κατάσταση της είναι κρίσιμη.

Ναι βρίσκεται εδώ και 1,5 μήνα στο νοσοκομείο, δεν μου έχουν πει γιατί αλλά τον τελευταίο καιρό δεν ήταν καλά ψυχολογικά, κανείς δεν μου είπε αν έκανε κακό στον εαυτό της ή αν μάλωσε με τον Jenson δεν μου έλεγαν, λες και με φοβοντουσαν.

Εκείνη την Δευτέρα είχαμε κανονίσει να βγούμε για καφέ, δεν ήρθε ποτέ.

Κινητό κλειστό και ο Jenson δεν σήκωνε το δικό του, είχα ανησυχήσει.

Ύστερα από μια βδομάδα έμαθα ότι βρίσκεται στο νοσοκομείο.

Ήθελα να πάω να την δω αλλά εκείνος επέμενε ότι δεν είναι καλή στιγμή και πως και τον ίδιο δεν τον έχουν αφήσει να την δει..

Με έβγαλε απ τις σκέψεις μου ένα μήνυμα :

Πήρα το κινητό στα χέρια μου, ήταν ο Chris το αγόρι μου, ήθελε να περάσει από εδώ το απόγευμα.

Ο Chris και γω είμαστε 5 χρόνια μαζί, είναι ψηλός με μαύρα μαλλιά και κατά μαύρα μάτια, όχι πολύ γυμνασμενος αλλά δεν τον διάλεξα για την εμφάνιση του αλλά για τον χαρακτήρα, την ψυχή του και όσα ένιωσα πλάι του.

Του απάντησα:

Φυσικά αγάπη μου έλα οπότε θέλεις αλλά θα προσπαθήσω να δω την Alison στο νο, τώρα θα πάω.

Μπήκα στο μπάνιο.

Καθώς το νερό έπεφτε πάνω μου χαλάρωνα περισσότερο.

Βγήκα σκουπισα με μια πετσέτα το σώμα μου, άρπαξα γρήγορα ένα στενό τζιν και ένα ασπρόμαυρο κομτομάνικο μπλουζάκι.

Μπήκα στο μωράκι μου, έχω Porsche Cayman S (blue metallic edition) κούκλα είναι η μικρή μου.

Δεν έκανα αρκετή ώρα να φτάσω, μιας που δεν είχε κίνηση, πάρκαρα το μωρό και μπήκα μέσα.

Ρώτησα την receptionist, μια 30αρα μέτριου αναστήματος με καστανόξανθα μαλλιά και πράσινα μεγάλα μάτια.

Με έβγαλε από τις σκέψεις μου μιας και την κοιτούσα για ώρα.

-Παρακαλώ, τι θα θέλατε;

- Συγνώμη, που μπορώ να βρω την Alison Black.

-Μισό λεπτό νεαρέ μου.

-Εντάξει.

-Δεν μπορείτε να δείτε την Alison Black αλλά μπορείτε να μιλήσετε στον γιατρό της, είστε συγγενείς της;

-Εμ όχι, στενός φίλος της οικογένειας.

-Παρακαλώ ανεβείτε με το ασανσέρ στον 4ο όροφο, και είναι πρώτη πόρτα δεξιά σας το γραφείο του κ.Παπαδημητριου.

-Σας ευχαριστώ.

Πήγα ακριβώς εκεί που μου είπε η receptionist.

408 λέξεις..

Justin Batsios