Ένας Χτύπος

18ο κεφάλαιο

16 Ιουλίου.

Το ξυπνητήρι χτύπησε, με μία κίνηση το έκλεισα.

Ήμουν αρκετή ώρα ξύπνιος.

Σηκώθηκα αργά πηγαίνοντας στην κουζίνα και έφτιαξα πρωινό.

Έκατσα στο τραπέζι και απόλαυσα τις λίγες ώρες που μου έμεναν πριν το δικαστήριο.

Αφού τελείωσα έβαλα στην κούπα καφέ φίλτρου με γεύση καραμέλας και βγήκα στην βεράντα.

Άναψα ένα τσιγάρο και απολάμβανα τις πρώτες ηλιαχτίδες του ήλιου.

Όταν τελείωσα το τσιγάρο φύσηξα δυνατά και έκλεισα με τα χέρια το πρόσωπο μου.

"Ας πάνε όλα καλά", σκέφτηκα.

Κοίταξα την ώρα και μπήκα για μπάνιο.

Βγαίνοντας φόρεσα καθαρό εσώρουχο και ένα μπλε σκούρο κουστούμι, πρέπει να είμαι κύριος σε τέτοιες περιπτώσεις.

Μου έμεναν δύο ώρες πριν την δίκη.

Έστειλα μήνυμα στον Chris.

"Ελπίζω να έρθεις σήμερα, ίσως είναι η τελευταία μου μέρα ελεύθερος, στένεψε ο κλοιός"

Δεν περίμενα τόσο την απάντηση του όσο να τον δω και να παρω έστω και για λίγο δύναμη, να δω τα μάτια του να με κοιτάνε λέγοντας μου ότι όλα θα πάνε καλά, κι ας όλα έδειχναν το αντίθετο.

Μπήκα στο αμάξι και ξεκίνησα για να πάω στο τμήμα, ακόμα και αν το δικαστήριο ήταν σήμερα, έπρεπε να παραβρεθώ νωρίτερα.

Σαν να έκλεψα τις εντυπώσεις μόλις μπήκα, με κοιτούσαν λες και είμαι δημοφιλές πρόσωπο.

Ένα μικρό χαμόγελο έκανε δειλά την εμφάνιση του στα χείλη μου.

Με ενημέρωσαν ξανά για την ώρα που έπρεπε να παρεβρίσκομαι στον χώρο αν και η εμφάνιση μου έλεγε το γνωρίζω ήδη.

Βγήκα από το αστυνομικό τμήμα, συνδέθηκα στο διαδίκτυο ψάχνοντας αν έχει κίνηση στους δρόμους.

Έβαλα στο GPS του αυτοκινήτου που ήθελα να πάω για περίπτωση λάθους, δυνατή μουσική και ξεκίνησα.

25 λεπτά αργότερα είχα φτάσει, είχε πολλά αυτοκίνητα από έξω.

Βγαίνοντας παρατήρησα ένα αμάξι..