Ένας Χτύπος

8ο κεφάλαιο

Οι μέρες πέρασαν γρήγορα με εμένα και τον Chris να πηγαίνουμε για φαγητό, τρέξιμο, περπάτημα στην πόλη.

Τετάρτη

Σήμερα θα συναντιόμασταν για καφέ με τον Chris, ήταν κοντά έτσι πήγα με τα πόδια.

Είχα το κινητό στο χέρι μου. 

Έπεσα κάτω.

«Άουτς, καλά δεν βλέπεις» είπα,

Είχε εξαφανιστεί ήδη..

Κατάλαβα ότι κάτι μου λείπει..

«Όχι ρε γαμώτο» δήλωσα δυνατά.

Ναι με έκλεψαν. Τι χειρότερο; 

Πάει το Ζ5.

Είχε μείνει ένα τετράγωνο μέχρι την καφετέρια.

Το είχα ακούσει και στις ειδήσεις έχει αυξηθεί το ποσοστό κλοπής..

«Χρήστο;» είπα.

«Μωρό μου,  σε έπαιρνα τηλέφωνο», είπε.

«Όσο γι'αυτό..Με έκλεψαν τώρα όπως ερχόμουν το κινητό και το πορτοφόλι», είπα.

«Πώς;», είπε.

«Πέρασε ένας με κουκούλα, και με έριξε κάτω..»

«καλά είσαι; Πήρες την αστυνομία;», είπε.

«Όχι, δεν πήρα, δε θα βγει κάτι τζάμπα ταλαιπωρία», είπα.

«καλά», είπε.

Πίναμε τους καφέδες μας και συζητούσαμε για διάφορα θέματα.

Αργότερα πήγαμε σπίτι του, φάγαμε κάτι ελαφρύ και πέσαμε για ύπνο.

Κάποια στιγμή στις 03.00 το χάραμα,  σηκώθηκα και βγήκα στο μπαλκόνι.

Άναψα ένα τσιγάρο για να χαλαρώσω.

Μου ήρθε φλασιά, γαμώτο σκέφτηκα,  στο κινητό μέσα είχα την ηχογράφηση με τον Jenson.

Αλλά την έδωσα και στον αστυνομικό άρα φαντάζομαι είμαι κομπλέ;!

Σκεφτόμουν οτιδήποτε, έσβησα το τσιγάρο και άναψα κι άλλο.

Ένιωσα 2 χέρια να με αγκαλιάζουν,  ο Χρήστος ήταν.

Δεν είπε κάτι, πήρε ένα τσιγάρο από το πακέτο μου και το άναψε.

Ένιωθα ότι θα συμβεί κάτι, δε μπορώ να το εξηγήσω.

Σκεφτόμουν χωρίς σκέψεις.

Δηλαδή όταν υπάρχει το κύριο θέμα πίσω και μπροστά σε αργή κίνηση οι σκέψεις σου αλλά χωρίς να τις καταλαβαίνεις.