Ένας Χτύπος

17ο κεφάλαιο

Ένας ήχος ακούστηκε..

Κάτι μαλακό ήταν μπροστά μου, έπιασα το κεφάλι μου, πονούσε αρκετά.

Ο ίδιος ήχος με πριν ξανά έκανε εμφάνιση.

Άνοιξα τα μάτια μου και είδα τον αερόσακο του αυτοκινήτου ανοιχτό.

Τι συνέβη αναρωτήθηκα.

Προσπάθησα να θυμηθώ τι έγινε.

Άδικα σκέφτηκα.

Αναλαμπές ερχόντουσαν, οδηγούσα με βροχή, η εξαφάνιση της Margaret, δολοφονία του γιατρού και κάτι ακόμα..

Το αμάξι μέσα ήταν χάλια, τα πράγματα μου ήταν πεταμένα παντού στον χώρο.

Πήρα το κινητό μου από την θέση του συνοδηγού.

Γαμώτο, η οθόνη είχε ραγίσει..

Κοίταξα την ώρα έλεγε 12.30 το πρωί..

Είχα 15 κλήσεις από ένα άγνωστο νούμερο.

Έπαθα ένα μικρό σοκ.

Μα καλά πόσες ώρες βρίσκομαι εδώ;

Ναι θυμήθηκα λίγα από την χθεσινή μέρα.

Το κινητό μου ξανά χτύπησε.

«Παρακαλώ;», είπα με σιγανή τρεμάμενη φωνή.

«Κύριε Στεργίου, διευθυντής αστυνομίας εδώ, που βρίσκεστε; Έχει περάσει η ώρα διορίας για την αναφορά σας..», είπε.

«Εμ ναι, κοιτάξτε, δεν ξέρω που βρίσκομαι ακριβώς, πρέπει να είχα ένα ατύχημα», είπα.

«Μάλιστα, ανοίξτε το GPS του κινητού σας, να σας εντοπίσουμε», είπε.

Έκανα ότι μου είπε.

«Θα καλέσω και την οδική βοήθεια μόλις καταφέρω να βγω από το αμάξι, δεν αισθάνομαι και πολύ το σώμα μου», είπα.

«Καλά, βρίσκεστε στο 6ο χιλιόμετρο εθνικής, στέλνω περιπολικό», είπε και έκλεισε η γραμμή πριν καν απαντήσω.

Έκανα ακόμα μια προσπάθεια για να καταλάβω τι συνέβη, στο μυαλό μου υπήρχε ένα κενό.

Έβγαλα την ζώνη ασφαλείας για μεγαλύτερη άνεση.

Άνοιξα την πόρτα και το τζάμι έπεσε στο έδαφος.

Τράκαρα σκέφτηκα.

Που τράκαρα;

Κούνησα αργά τα πόδια μου προσπαθώντας να βγω έξω.

Ένας πόνος διαπέρασε το κορμί μου.

Πιάσιμο ίσως.

Άκουσα σειρήνα περιπολικού.