Ένας Χτύπος

38ο κεφάλαιο

Είναι το τελευταίο κεφάλαιο της ιστορίας, βάλτε αν θέλετε ταυτόχρονα το αγαπημένο σας κομμάτι ή κάποιο άλλο και διαβάστε.

Μετά από οχτώ ώρες στην εντατική, ένας γιατρός βγήκε να ενημερώσει.

"Είστε συγγενείς του κ.Wuingerter;"  είπε ο γιατρός.

"Ναι, ο άνδρας μου είναι", απάντησε ο Κώστας.

"Θα τον μεταφέρουμε σε δωμάτιο και θα μπορείτε να τον δείτε.. Βέβαια δεν θα αντέξει για πολύ.. Η σφαίρα τον διαπέρασε, έχει λίγες ώρες ακόμα δυστυχώς....", είπε.

Ο Κώστας τον ευχαρίστησε και έπεσε στην στεναχώρια του...

Τον σκότωσα έλεγε συνέχεια από μέσα του... Τα δάκρυα έκαναν ξανά την εμφάνιση τους...

Εμφανίστηκε ο Max αλλά δεν του έδωσε σημασία.. Έμεινε εκεί...κάτω στο κρύο πάτωμα να κατηγορεί τον εαυτό του..

Αν ήταν τόσο ισχυρά τα δώρα του Chris τότε δεν θα δεχόταν κανένα, για να είναι εκείνος καλά..

Δεν ήθελε ένα τέτοιο τέλος... Όχι όχι θα ζήσει έλεγε.

Ο Γιατρός του έκανε νόημα να πάει στο δωμάτιο τριακόσια δώδεκα (312).

Άνοιξε την πόρτα και μπήκε μέσα...

Τα δάκρυα του ήταν ανεξέλεγκτα, μόλις αντίκρισε τα καλώδια, την μάσκα οξυγόνου και τον όρο..

Ήταν σε άθλια κατάσταση και οι δύο και πονούσαν ταυτόχρονα για διαφορετικούς λόγους...

Ο Chris άνοιξε τα βλέφαρα του και αντίκρισε τα δακρυσμένα του ανθρώπου που αγαπούσε.

Πλευρά Chris

"Αγάπη μου γιατί κλαις;", είπε ο Chris.

"Για σένα", απάντησε λίγα δευτερόλεπτα αργότερα.

Πονούσε το έβλεπε..

"Δεν φταις εσύ", αποκρίθηκε ο Chris με δυσκολία.

"Εγώ φταίω που πήρα το καινούριο όπλο μαζί μου...", απάντησε πικραμένος..

"Ήταν η κακιά στιγμή, όλα θα πάνε καλά, θα δεις", είπε αλλά δεν το πίστευε αυτή τη φορά..

"Κι αν όχι;", ρώτησε ο Κώστας.

"Θα το δεις", είπε.

"Συγνώμη", ψέλλισε ο Κώστας..

"Μην ανησυχείς".