Ένας Χτύπος

10ο κεφάλαιο

Chris
Μπήκα στο αστυνομικό τμήμα και ζήτησα να τον δω αμέσως.

Μου ζήτησαν οι αστυνομικοί να περιμένω σε ένα δωμάτιο..

2 λεπτά αργότερα μπαίνει ο Κώστας με συνοδεία ενός αστυνομικού.

Τον βάζουν να κάτσει απέναντι μου.

Τα μάτια του μαρτυρούσαν πόνο και θυμό για όλο αυτό που γίνεται.

«Μωρό μου, ήρθα, πως είσαι;» , είπα.

«Πώς να είμαι Χρήστο;» , είπε.

Σηκώθηκα και τον πήρα αγκαλιά.

Δεν μπορούσε να με αγκαλιάσει λόγω των χειροπέδων.

Του ψιθύρισα στο αυτί..

Όλα καλά θα πάνε, θα σε βγάλω από εδώ μέσα.

Με κοίταξε με ένα κουταβίσιο λυπημένο βλέμμα και ένα δάκρυ κύλησε από το αριστερό του μάτι.

Ένας αστυνομικός μίλησε: τέλος επισκεπτηρίου κύριε Wuingerter.

«Μάλιστα», είπα.

Χάθηκε από το οπτικό μου πεδίο όπως ήρθε πριν..

Βγήκα από τον χώρο και συνάντησα τον δικηγόρο μας.

Κώστας Στεργίου

Χάρηκα πολύ που τον είδα, δεν είπαμε πολλά αλλά τα μάτια μας έγραφαν ολοκλήρους τόμους..

Πάλι εδώ στο κρατητήριο..

Αύριο μεγάλη μέρα θα ναι..

Δεν της έκανα κακό.

Δεν θα της έκανα ποτέ κακό.

Εκείνη την μέρα θα την έβλεπα.

Την άκουγα στο τηλέφωνο ότι δεν ήταν καλά..

Και με αυτά δεν κατάλαβα πότε με πήρε ο ύπνος..

Τρίτη πρωί

Με πήραν 2 άνδρες και με οδήγησαν στο δωμάτιο των ανακρίσεων.

Θα το έβλεπα συχνά από δω και πέρα, για κάτι που δεν έπραξα.

Ο ίδιος αστυνομικός με χθες μπήκε στο δωμάτιο και άρχισε τις ερωτήσεις του.

Οι απαντήσεις μου αρνητικές.

Μου έδωσε τον λόγο αν θέλω να δηλώσω κάτι.

Του είπα ότι είχα ακούσει τον Jenson White να μιλάει με κάποιον στο κινητό και είχα πατήσει ηχογράφηση.

Μου ζήτησε το αρχείο αλλά του είπα ότι μου έκλεψαν την συσκευή μου και δεν την είχα περάσει.