Royal Secret

Κεφάλαιο 6β'

Ο διαγωνισμός ισχύει από σήμερα 24/03 έως το Σάββατο 2/4. Καλή επιτυχία!

*......... ................*

Όταν το πρωινό ήρθε, ενιωσα κάτι ζεστό να αγγίζει το παγωμένο σώμα μου. Ήθελα να τόσο να ξανά κοιμηθώ αλλά από την άλλη πλευρά, αναρωτιέμαι τι με ζεστένει. Όχι πως δεν το απολαμβάνω! Ό,τι και να είναι. Είναι ένα από τα πράγματα που μου λείπουν από τη ζωή μου στο κάστρο. Το μαλακό και ζεστό μου κρεβάτι... και το κατάλαβα τώρα που με έχουν αναγκάσει να κοιμάμαι υποχρεωτικά στο πάτωμα, επειδή δεν με εμπιστεύονται να μείνω σε κάποιο από τα πολλά δωμάτια που έχει η έπαυλη μόνη μου. Απορώ αν εκείνο το απόγευμα δεν είχα φύγει, θα ήμουν σε αυτή τη θέση τώρα;

Στο τέλος η περιέργεια μου κέρδισε την ανάγκη να κοιμηθώ περισσότερο σήμερα που δεν με είχε ξύπνησε περίεργος κανείς και άνοιξα τα μάτια μου. Στο δωμάτιο είχε σχεδόν σκοτάδι, όμως μπορούσα να δω πως η γλυκιά ζεστασιά που ένιωθα ήταν από μία κουβέρτα, μα από που είχε έρθει; Οι κουρτίνες ήταν τραβηγμένες κλειστές και δεν μπορούσε να μπει φως μέσα. Δεν μου κάνει εντύπωση τώρα πως δεν είχα σηκωθεί πιο νωρίς από τον ενοχλητικό ήλιο. Στο κρεβάτι δεν βρισκόταν ο Ρίτσαρντ κοιμισμένος, όπως νόμιζα, αφού δεν με είχε ενοχλήσει πιο πρίν. Κατάλαβα από την ακαταστασία του κρεβατιού πως η χοντρή κουβέρτα ήταν από εκεί. Σηκώθηκα από κάτω που στεκόμουν και ακούμπησα την κουβέρτα πίσω από εκεί που ήταν αρχικά.

Άρχισα να αναρωτιέμαι γιατί να το κάνει αυτό έξαλλου με μισεί. Για εκείνον είμαι ένα μέσο για να πάρει αυτό που θέλει. Τίποτα άλλο. Μήπως κατάλαβε πως ήμουν εγώ χτες, όταν πήγα να τον ηρεμίσω από τον εφιάλτη του και το έκανε για να ανταποδώσει την καλοσύνη; Αν ξέρει φυσικά κάτι τέτοιο. Μα όπως και να έχει, αν .... αν νομίζει πως το έκανα για αυτό, κάνει τεράστιο λάθος! Απλά τον βοήθησα επειδή φαινόταν να το έχει ανάγκη, αλλά φυσικά! Τι είμαι για εκείνον για όλους τους; Τίποτα...δεν μπορώ να καταλάβω γιατί είμαι τόσο πληγωμένη σχετικά με το τι πιστεύει εκείνος! Μακάρι να ήταν εδώ ο μόνος που με καταλαβαίνει, αλλά το είχε πεί. Αν φύγεις από εδώ δεν θα μπορώ να σε προστατεύσω. Είμαι τόσο μόνη.

"Τι σου έκανε η κουβέρτα και την κοιτάς έτσι;" η φωνή του Ντέιβιντ με τρόμαξε μέχρι θανάτου! Ήμουν τόσο απασχολημένη να σκέφτομαι που δεν τον παρατήρησα ότι καθόταν εκεί και με κοιτούσε, μασώντας ένα μήλο.

"Που είναι οι άλλοι;" τον ρώτησα. Ποτέ δεν είχα σταματήσει να τον φοβάμαι. Ήξερα πως μπορεί να με διαλύσει με ένα άγγιγμα άμα ήθελε. "Μην σε νοιάζει. Σήμερα θα μείνεις με εμένα να σε προσέχω και μία που δεν μπορώ να εξασκηθώ μαζί σου, αφού ο αγαπημένος μου αδελφός δεν με αφήνει...θα κανείς κάτι χρήσιμο. Σε αυτό το σπίτι δεν είσαι πριγκίπισσα." δάγκωσε άλλο ένα κομμάτι και αφού το κατάπιε συνέχισε. "Ντύσου, θα περιμένω έξω". Ειμαι σίγουρη πως δεν δω την ημέρα που θα μου φερθεί σωστά.