Royal Secret

Κεφάλαιο 13

Αυτό το κεφάλαιο δεν είναι το καλύτερο. Είναι ότι έγραφα στα κενά των εξετάσεων. Μην το κρίνεις πολύ σκληρά!!!

*.......................*

Ανοίγοντας τα μάτια μου, κατάλαβα πως ήταν νωρίς το πρωί. Πολύ νωρίς το πρωί αφού ο ήλιος δεν έχει κάνει την εμφάνισή του ακόμα. Συνήθως το φως το ήλιου διαπερνούσε τα παράθυρα και σκορπίζονταν στο σκονισμένο πάτωμα.

Άρχισα να τρίβω τους κροτάφους μου με κυκλικές κινήσεις. Προσπαθώντας να μην σκέφτομαι τον φρικτό πόνο που είχα. Σαν κάποιος να έπαιζε αυτά τα φρικτά μουσικά όργανα. Μμμ... ναι τα τύμπανα. Κοίταξα πίσω από τον όμο μου χωρίς να με εκπλήσσει που βρήκα τον Ρίτσαρντ κουλουριασμένο δίπλα μου, με το χέρι του σφιχτά περασμένο γύρω από τη μέση μου. Το στόμα του ήταν ελαφριά ανοιχτό και έκανε αστείους ήχους, γνωστούς και ως ροχαλιτό.

Βγάζοντας το χέρι του από την μέση μου με προσοχή, αποφάσισα να σηκωθώ και να πάω στη κουζίνα. Μπορεί ένα νερό να καλμάρει τον πόνο. Κλώτσησα τις κουβέρτες και σηκώθηκα όρθια. Άκουσα τον Ρίτσαρντ να λέει κάτι και γύρισα γρήγορα, και μαζί μου και όλο το δωμάτιο και ένιωσα σαν η κόλαση να έχει έρθει στη γή!

Μα κοίταξα το θετικό. Δεν είχε ξυπνήσει ακόμα! Ήξερα πως μετά το χθεσινό θα ήταν αρκετά κουρασμένος και επίσης θα ήθελα χρόνο μόνη μου μετά από ότι έγινε  στο δάσος. Μόνο η σκέψη σε ότι έγινε μου φέρνει τρόμο και προσπαθώ να μην σκέφτομαι τι θα γινόταν. Το πόσες διαφορετικές εκδοχές στην εξέλιξη θα μπορούσαν να υπάρχουν. Αν το κάνω, αν γυρίσω πίσω, δεν ξέρω αν θα μπορέσω να ξανά κοιτάξω μπροστά. Και ξέρω πως με χρειάζονται και εγώ χρειάζομαι αυτούς που αγαπώ. Δεν μπορώ να αφήσω τον εαυτό να πέσει εκεί και δεν θα το κάνω.

Κοίταξα μία ακόμα φορά την κοιμισμένη μορφή στο κρεβάτι και με τις μύτες των ποδιών μου περπάτησα από την μία πλευρά, μέχρι την άλλη και άνοιξα την πόρτα.

Άρχισα να περπατάω στον ημί-σκοτεινό διάδρομο από το φως της ανατολής.
Τύλιξα τα χέρια μου γύρω από το σώμα μου όταν ένα αεράκι με έκανε να ανατρυχιάσω. Μέχρι εκείνη την στιγμή δεν είχα προσέξει τι ακριβώς φόραγα αν και δεν μπορώ να θυμηθώ ποτέ είχα αλλάξει. Βασικά δεν μπορώ να θυμηθώ τίποτα από ένα χρονικό διάστημα και μετά. Αχ, δεν πρέπει ποτέ να πίνω. Ποτέ! Γιατί έχει τα χειρότερα αποτελέσματα πάνω μου.

Μα όταν το άγγιξα αυτό και αν δεν ήταν έκπληξη. Ήταν.... μετάξι, απαλό και ωραίο μετάξι. Πιστεύω πως μπορεί αν τσιμπηθώ να ξυπνήσω και να είμαι σε ένα από αυτά τα ρούχα που φοράνε οι υπηρέτες. Που δηλαδή είχε γίνει η καθημερινή μου γκαρνταρόμπα. Απορώ από που έχει έρθει..... και βασικά αν μπορώ να βρω και άλλα.