*......................*
Όταν ο Τζάκσον με οδήγησε πίσω, δεν μου είπε κουβέντα, ωστόσο ήταν καθαρά πως ήταν εκνευρισμένος. Για δεύτερη φορά του είχα ξεφύγει. Από την μια πλευρά ένιωθα άσχημα, είχε κολλήσει μαζί μου και όλη την ημέρα κάθε ώρα της έπρεπε να είναι μαζί μου. Απορώ πως θα ένιωσε όταν δεν ήμουν πάλι μέσα στο δωμάτιο και το χειρότερο, δεν ήταν ο μόνος που το κατάλαβε. Ο βασιλιάς του, αυτός που θα μπορούσε να τον δολοφονήσει γιατί με ξανά έχασε.
"Τζάκσον συγνώμη." είπα. Πήρε μια βαθιά ανάσα και δεν μίλησε. Δεν περίμενα κιόλας κανονικά με υπηρετούσε, δεν θα έπρεπε. Αλλά θέλω να πει κάτι. Δεν έχω κανένα. "Σκότωσαν την Νάταλι. Νόμιζαν πως ήταν προδότρια."
Η καρδιά μου σταμάτησε. Χθές δεν το είχα σκεφτεί ακόμα. Τόσο καιρό δεν το είχα σκεφτεί. Τα μάτια μου άρχισαν να δακρύζω. "Δεν ήξερε τίποτα." αυτή τη φορά σταμάτησα τα βήματα μου και τον κοίταξα. "Εγώ την ανάγκασα. Τις διαταγές μου ακολουθούσε.", "Πρέπει να μάθεις να καταλαβαίνεις τις ευθύνες σου Εμίλια, για αυτό στο είπα. Τα λάθη για ανθρώπους σαν εσένα κοστίζουν ζωές."
Την υπόλοιπη ώρα δεν είχαμε μιλήσει. Περπατήσαμε μέσα στο κάστρο σιωπηλά. Είχα χαθεί τόσο πολύ στις σκέψεις μου, που δεν είχα καταλάβει όταν περάσαμε την αίθουσα του θρόνου και φτάσαμε στο δωμάτιο μου. Εξω υπήρχαν τέσσερις φρουροί. Όχι, όχι φρουροί...οι άντρες του πατέρα μου. Η τρομαχτική ομάδα που εκπαίδευε εκείνος.
"Τζάκσον;" ψυθήρισα. Το πρόσωπο του άλλαξε έκφραση. Τόση ώρα ήταν σοβαρός, μα τώρα φαινόταν στεναχωρημένος. "Δέχτηκα τις δικές μου ευθύνες."
Όταν μας είδαν οι στρατιώτες ήρθαν και ο ένας από αυτούς έπιασε την πλάτη μου και με έβαλε μέσα στο δωμάτιο μου. Μέσα ήταν όντως ο πατέρας μου, αλλά γιατί ήταν εδώ, δεν μπορώ να καταλάβω.
"Κάθησε." είπε. Τι καλοί τρόποι! Και πάντα νόμιζα πως ήταν διπλωμάτης. Κάθησα σε μια από τις πολυθρόνες και ο μπαμπάς μου κάθησε σε μια απέναντι μου. "Είδες πως έγινε μια μικρή αλλαγή στη φρουρά σου."
"Πιο πολύ σαν τέσσερις τεράστιες αλλαγές." ψυθήρισα. Ναι, ναι ξερω να μην μουρμουράω και άλλοι κανόνες , τι να πεις είχα κακές επιρροές! "Τι θα κάνεις στον Τζάκσον μπαμπά;" Για άλλη μια φορά μου απέδειξαν πως είναι αυτό που πίστευα. Δολοφόνοι. Τόσα χρόνια τους πίστευα και ακολουθούσα τις συμβουλές τους. Ψεύτες.
" Τίποτα που να πονάει. Σκέψου κάτι σαν διακοπές, αλλά ποιό μόνιμες. Ήταν ανίκανος να κάνει την δουλειά που του είχα αναθέσει. Όπως είδες έχεις ήδη νέους φρουρούς." είπε και σηκώθηκε και ήρθε στο μέρος μου. Από αντανακλαστικό περισσότερο και λίγο φόβο. Τραβήχτηκα και μπήκα όσο πιο μέσα μπορούσα στη πολυθρόνα. Δεν θα ξεχάσω αυτό που μου έκανε χθες. Αν δεν είχα τα "κόλπα μου" το μάγουλο μου θα ήταν μάλλον μελανιασμένο. Σταμάτησε εκεί που ήταν, όταν το κατάλαβε.
أنت تقرأ
Royal Secret
الخيال (فانتازيا)Οι γονείς μου, για δεκαοχτώ χρόνια κρατούσαν ένα μυστικό, από μένα. Μέχρι που η πρώτη απόδραση μου έξω από τα τείχη του κάστρου, θα με έκανε να μάθω την αλήθεια. Και όλα όσα πίστευα διαλύθηκαν. Τι χρειάστηκε για αυτό; Μερικές σταγόνες από το αίμ...
