Güneş'in Hikayesi (ARA VERİLDİ)

9. bölüm

Bir günde 2 bölüm....

Uçak saatimin geldiğini fark ettiğimde Babam ve Arda ile vedaşlamak için onlara doğru yürümeye başladım.Zaten başka vedalaşacağım kişi veya kişiler yoktu.

"Babacım kendine dikkat et . Seni çok seviyorum"dedim.Babam ise gözleri dolu bir şekilde sanki ben ölüyomuşumda vedalaşıyomuşum gibi bakıyordu gözleri."Baba böyle yapma bak şöyle düşün sanki ben tedavi olmayacağım da tatile gidiyomuşum gibi düşün lütfen!"dedim."Tamam kızım sende dikkat et kendine eğer bir şey olursa araman yeterli hemn yanına bir adam yollarım."

Neden kendisi gelmiyoda bir adam yolluyordu.....

Bu düşüncemi unutarak"Tamam babacım ben seni ararım her zaman ..."dedim ve Arda'ya döndüm.O da üzgündü . Neden böyle bir şey yapıyolardı."Görüşürüz arda..."der demez bana sıkıca sarıldı.Babam ve Arda'ya dönerek "Yapmayın böyle SAnki ölüyomuşum gibi davranıyosunuz.Çocukluk yapmayın.Şuan kendimi sizden daha olgun hissediyorum."dedim.Ve üzüntülerini almaya çalışarak gülümsedim.

"Ben gidip iyileşiyorum ve geliyorum. Tamam mı?"dedim.İkiside onaylayan bir kaç bir şey söylediler."İkinizide çok çok çok öpüyorum. Kendinize dikkat edin " dedim Arkamı dönüp tam gideceken babam seslendi."Güneş!"arkamı döndüm."Efendim babacım"dedim gülümseyerek."Biz bir şey unuttuk sen hastanede sıkılırsın biliyorum . " dedi ve elini cebine attı. Ve cebinde bir anahtar ve kredi kartı çıkarttı.

"Al bunları ben sana adresi mesaj attarım bu yeni evimiz ve bu da kredi kartı lazım olur"dedi gülümseyerek."Tamam teşekkür ederim babacım"dedim ve son kez sarıldım."Görüşürüz eğer ayrılamazsak uçağı kaçırıcam "dedim gülümseyerek.

Arkamı dönüp Pasaport işlemlerinden geçmek için güvenlik şeridinden geçtim.

******

En sonunda uçaktaki yerimi aldığımda cam kenarı olduğu için binlerce kez allaha teşekkür ettim.Emliyet kemerimi bağlayıp Kendimi koltuğa bıraktım.Telefonumu çantamdan çıkarıp Uçak Moduna aldım ve sesini kapatıp çantama geri attım.

Gözlerim Yavaş yavaş kalkan uçağın penceresine takıldı.Müzik dinleme ihtiyacı duyarak telefonumu geri çıkardım.Sonuçta ezberlemem gereken bir şarkı vardı.Müzik listesinden Nick Jonas - Close ft. Tove  Lo'yu açıp dinlemeye başladım .

Yan tarafımda benim yaşlarımda bir erkek oturuyordu.Onu takmayarak Cama doğru döndüm.

******

Yolculuğun son yarım saatinde Mide bulantım başladı.Hostesten bir limonata istedim.Çok şarkı dinlemekten olmuştur diye düşünüyordum.Kulaklığımı çıkartıp çantama attım ve emliyet kemerimi çözdüm ve derin bir nefes aldım.Hostesin limonatamı getirdiğini gördüğüm de Teşekkür edip aldım.Yolculuk boyunca konuşmayan yanımdaki Erkek konuşmaya başladı.

"Merhaba ben Poyraz " dedi ve elini uzattı.Gözlerinin içi parlıyordu.Hayır teşekkürler almayayım...Yine de nazikçe "Merhaba bende Güneş."dedim ve onun gibi gülümsedim. Limonatamı içmeye devam ettim.

"Seni bir yerde görmüş gibiyim " dedi."Sanki gazetede gördüm.Evet.. evet sen manken misin?"dedi bu sorusuna gülme isteğimi bastırarak ."Hayır gazetede görmüş olabilirsin ama manken değilim . Ben Güneş Güven ünlü iş adamının kızı.."dedim çekinerek."Aaa evet sen Güven ailesinin tek kızısın"dedi gülümseyerek.

Hostesin uyarısıyla uçağın inişe geçtiğini kemerimin bağlamasının gerektiğini söylediğinde emliyet kemerimi hızlıca bağladım.Ve camdan dışarıya baktım.Bu nasıl güzellik ..... Bu bulutların güzelliğine bak.