Verliefd Op Mijn Broer

1.2

Er wordt zachtjes op de deur geklopt. "Joya?" hhor ik de stem van Daan zeggen. "Ja."zeg ik met een slapperige stem. Ik klik het lampje aan op mijn nachtkastje. De deur gaat open en Daan staat daar in zijn traningbroek, shirtless. Alweer. Hij loopt naar mij toe en tilt mijn bovenlichaam voorzichtig op, en kust mij voorzichtig. Nadat we uitgezoend zijn aait hij mij over mijn haar. "Hoe gaat het met je?" vraagt hij. "hoofdpijn." kreun ik. "Maar voor de rest gaat het wel goed." Ik zie dat Daan echt heel verdrietig kijt. "Het spijt me zo!" "Waarvoor?" vraag ik. Ïk was er niet toen je me nodig had. Je bent bijna verkracht, en ik was er niet om je te beschermen."Er loopt een traan over zijn wang. "Dat is niet waar." zeg ik met een gebroken stem. "je bent er nu voor me en dat is genoeg. Ik kan overal verkracht worden en jij kunt ook niet altijd bij me zijn." zeg ik. "Alsjeblieft Joy zeg dat niet." Ik trek hem naar mij toe en knuffel hem. Ïk hou van je." zeg ik. Ïk hou ook van jou."zegt hij. De tranen stromen nu ook over mijn wangen, niet omdat ik bijna verkracht was, maar dat ik gewoon met een ander had geschuurt en gezoend. En het ergste was, dat ik dat had gedaan, omdat ik verwacht had dat Daan dat ook met een ander zou doen. En hij heeft al twee keer voor mij gehuild. Ik haatte mezelf. Ik trek Daan naast mij in bed. Ik geef hem nog een kusje en dan vallen we samen in slaap in mijn bed.

"Joyaaaa. Wakker worden." Ik open moeizaam mijn ogen. Mijn moeder staat met een woedend gezicht bij mijn bed. "Wat heeft dit te betekenen?" ze wijst naar Daan die aan het slapen is. Hij ligt er zo schattig bij. "Hallo Joya ik vroeg je net iets." Kut. Ik besef me pas nu, dat mijn moeder daar staat en ons samen in bed ziet liggen. "ehhhh, ja, hij vroeg hoe het met me ging en, jaaa, hij vroeg of hij hier mocht slapen voor mijn veiligheid met mijn hoofd enzo. Er is niks gebeurd, echt helemaal niks." Ik snap niet waarom ze zo boos was. Ze zat zelf wel de hele tijd met Willem en Daan mocht geen eens in mijn bed slapen? Ze keek mij nog steeds boos aan, maar ze geloofde me. Ze liep weer weg uit mijn kamer. Ikhoor gekreun naast me en ik zie dat Daan is wakker geworden. "wie schreeuwde net zo hard?" Ik kruip naar hem toe. "Mijn moeder." Daan zicht opeens recht overeind. "wat?" "ja ik zei dat je er gewoon was om op mij te letten ofzo. Ze geloofde het." Daan zakt weer onderuit. "pff gelukkig."

Please

Vote

Comment

Follow