Verliefd Op Mijn Broer

2.8

Eerst wil ik jullie even bedanken! Jullie hebben allemaal gevoted en ik heb nu in totaal : 214.9k reads, 4k votes en 1.1k comments. Jullie weten niet hoeveel dit voor mij betekend! Het is zo ontzettend lief van jullie! Ook al die comments van je schrijft goed enzo, echt dankje! De meerderheid heeft op Daan gestemd haha. Wacht maar wat er gaat komen.

Xxx

Daan POV

Ik zit in de auto voor het huis van Finn. Ik had net alles uitgelegd aan de moeder van Finn. Nu kon ik het weer gaan uitleggen aan mijn vader. "We werden overvallen. Ze namen ons mee. Eerst probeerde ik te vechten, maar ze sloegen mij bewusteloos. Daarna weet ik niks meer. Hoe ze ons hebben vervoerd enzo. Maar, toen.." Ik probeer mijn tranen in te houden. Waarom jank ik nou de hele tijd? Ik ben echt slap. Janken, janken en nog eens janken. Mietje.

Mijn vader slaat een arm om mij heen, ookal gaat dat een beetje moeilijk omdat we in de auto zitten. Maar toch is het fijn. Ik heb de afgelopen tijd mijn vader gemist. Hij was altijd bezig met Judith. Ik werd er gek van. Judith kan geen eens normaal omgaan met haar eigen dochter. Ze laat haar eigen dochter gewoon bij die vader van haar wonen. Die creap. Het is gewoon allemaal haar schuld.

"Ik werd wakker ergens in een kamer. Na een tijd kwamen ze me halen en lieten ze me met Joya praten. Toen... Toen zij ze." Nu lopen de tranen echt over mijn wangen. "Toen gebeurde er wat?" Ik slik. "Toen heeft ze het uitgemaakt." Mijn vader klopt op mijn rug. "Je voelt wel heel veel voor haar hé?" "Ja het is gewoon meer dan alleen verliefd zijn. Ze is mijn alles." Ik kijk mijn vader aan. Zijn gezicht staat vol medelijden. "Waarom zou ze het hebben uitgemaakt? Misschien moest het wel onder dwang!" Ik denk na. "We moeten haar helpen! We moeten naar de politie! Of terug naar dat huis! Ik pak een mes hé! Ik steek ze allemaal!" Schreeuw ik opeens. "Het is beter als we naar de politie gaan." Ik knik. "Kom laten we zoeken waar dat is!"

We rijden een tijd lang door het dorp, maar we vinden nergens een politiebureau. "Wie heeft er nou geen politiebureau in zijn dorp." Zegt Willem geïrriteerd. We stoppen bij een man. Mijn pa doet zijn raam open. "Meneer, weet u misschien waar het politiebureau is. Ik gluur langs mijn vader naar de man. Het haar van de man zit een beetje door de war. Hij is best dik, en hij draagt zwarte kleding. De man draait zich om. Hij kijkt mij recht in de ogen. Er komt een boze uitdrukking op zijn gezicht. "Nee." Fluister ik. Mijn vader draait zich om. "Wat?" "Nee." Zeg ik nu harder. "Hij was erbij." Zeg ik vol boosheid. Willem kijkt de man vuil aan. De man kijkt vuil terug en rommelt in zijn zak. Ik zie al wat hij eruit haalt. Ik schrik heel erg. Het is een pistool. "Rijden!" Schreeuw ik. "Hij heeft een fucking pistool!" Mijn vader ziet het ook en rijd met volle vaart weg.

Ik zit helemaal te rillen. We zeggen de hele tijd niks tegen elkaar. "We gaan wel naar de politie vlak bij ons huis." We rijden naar huis. Voor de rest wordt er niks gezegd.

"Zullen we anders morgen naar het politiebureau gaan?" Ik begin boos te worden. Wat denkt hij wel niet? "Nee we gaan nu." Schreeuw ik. "Ze hebben mij en Joya ook gevonden in Italië! En ik weet niet wat er nu allemaal met Joya gebeurd, maar misschien wordt ze wel verkracht en mishandeld! Of vermoord! Hoe sneller wij naar de politie gaan, hoe sneller de politie het onderzoek kan starten. En we hebben ook beveiliging nodig voor bij ons huis." En nou gaat hij luisteren ook. Ik ben 17 jaar en ik lul geen onzin. Ik wil gewoon mijn vriendin terug. Ik mis haar zo! Straks wordt ze geslagen, of verkracht. Niemand mag aan haar zitten! Helemaal niemand behalve ik. Ik weet nog hoe boos ik was toen ze bijna verkracht werd! Ik was zo boos ik kon die gast wel dood slaan. Wacht eens even... Misschien heeft die gast er iets mee te maken! Misschien zit hij er wel achter. Joya beschreef hem als een soort gangster! Met veel zwarte kleding en tattoos enzo. Niet dat tattoos meteen gangster zijn maar ze beschreef hem gewoon zo.

"Okey we gaan nu dan." We lopen weer naar de auto en rijden door naar het politiebureau. Het is al tegen de avond aan en ik begin honger te krijgen. Maar eerst moet ik alles gaan uitleggen aan de politie. Joya is belangrijker dan eten. Ik begin het verhaal te vertellen en de politie neemt mij gelukkig erg Serieus. "We zullen het onderzoek morgen starten. Waar dacht jij dat het in de buurt was?" Ik geef het adres van de vrouw en zeg dat het daar in de buurt was en welke kant ze op moeten gaan. "We zullen bellen als we iets hebben gevonden!" Zegt de politie agent. Hij laat ons uit.

POV Joya

Nadat ik met Jaimy heb ontbeten wilt hij mij mee nemen naar een vriend van hem. Ik weet niet helemaal wat ik ermee moet. Misschien brengt hij me toch ergens anders heen of moet ik straks het gaan doen met zijn vriend ofzo.

Ik ga maar douche voor de tweede keer vandaag. Ik zit helemaal onder het zweet. Ik kijk snel even in mijn kast en pak een kortbroekje met een leuk shirtje en mijn lage all stars. Over twee weken moet ik eigenlijk al weer naar school. Dan begin ik in mijn vierde jaar van havo. Zou Jaimy mij naar school laten? Ik hoop het wel! Ik moet wel verder leren! Ik wil ook mijn vriendinnen weer zien. Ookal heb ik mijn beste vriendin niet meer. Dat is best wel stom, maar ik wil wel mijn andere vriendinnen weer zien.

Snel douche ik. Daarna kleed ik mij om en doe mijn haar en make up. Ik loop dan weer naar beneden. "Klaar om te gaan babe?" Jaimy heeft zicht ook even snel omgekleed. Hij heeft een wit shirt aan met een spijkerbroek. Je ziet zijn tatoeages op zijn gespierde armen. Hij heeft zijn haar ook in model gedaan. "let's go." Zeg ikn en ik loop achter Jaimy na naar de voordeur. Ik ben blij dat ik eindelijk gewoon naar buiten mag. Niet dat er iemand achter mij aanzit. We stappen in de auto en rijden over de weilanden. We rijden door een dorp. Wacht eens even... Is dat niet de auto van Willem? Mijn hart maakt een sprongetje. Misschien zien ze me wel en halen ze mij hier weg. We rijden achter de auto. Ik probeer naar binnen te kijken maar dan slaat de auto af. Ik vang nog maar net een glimp op van het achterhoofd van Daan. Ik voel me verslagen. Ik ben blij dat ik niet heb geprobeerd te ontsnappen. Anders had ik Jaimy verdrietig gemaakt en het was me dan toch niet gelukt. En Daan wil me toch niet meer. Ik wil gaan huilen maar ik hou het in. Dat is beter.

Een tijdje later komen we aan bij een groot huis. We bellen aan en een grote jongen doet open. Hij heeft bruin haar en bruine ogen. Hij kijkt eerst naar mij en dan naar Jaimy. "Hee man." Hij geeft Jaimy een mannelijke knuffel. Dan kijkt hij mij aan. "Zozo wat heb jij voor mij mee genomen." Hij stapt op mij af. Ik deins bang naar achter. Jaimy je zei..." Begon ik. Dit gaat hij niet menen! "Nee daar blijf je met je poten van af. Ze is van mij." Ik slaak een opgeluchte zucht. "Ze is niet vrijwillig bij je hé!" Zegt de jongen. "Dat vertel ik straks wel Jordan. Maar mogen we nu naar binnen?" De jongen die blijkbaar Jordan heet doet een stap opzij en laat ons binnen. "Ik moet je ook aan iemand voorstellen." Zegt hij. Hij doet een deur open, en daar zit iemand op de bank waarvan ik niet had verwacht dat die daar zou zitten...

Vote

Comment

Follow

Please x