Verliefd Op Mijn Broer

1.5

POV Joya

Daar zit ik dan. Ik mijn onesie op het bed van Daan. Hij kijkt me aan. Het is allemaal best wel ongemakkelijk maar nu ga ik alles vertellen en nu moet hij zelf maar weten wat hij ermee wil doen. "Daan." Zeg ik. "Je hebt alle recht op boos op mij te worden." Hij kijkt me met een medelevende blik aan. Even had ik de hoop dat we weer samen verder zouden gaan als een stel. En dat na dat dit alles achter de rug zou zijn, dat het dan weer het zelfde was als eerst. Maar daar mocht ik niet aan denken want dat zou me alleen maar ongelukkiger maken als alles fout zou gaan. "Één avond na dat we Charlotte en Willemijn ontmoet hadden," "Hoe weet jij hun namen." Daan gezicht stond boos. "Sorry dat leg ik zo uit. Oké ik had het nummer gekregen van Willemijn voor een nieuwe jurk. En ik wilde graag meer weten over jou en Charlotte, dus ik belde haar op en we gingen samen eten in een bistro." Daan gromde. "Waarom wilde je meer weten over mij en Charlotte? Dacht je dat Charlotte en ik nog iets hadden ofzo?" Hij keek boos. Als hij zo keek maakte mij dat verdrietig. Ik moest moeite doen om mijn tranen in te houden. Daan zag dat en trok met moeite zijn gezicht weer normaal. "Ik vroeg me gewoon af waarom je het voor mij had uitgemaakt terwijl Charlotte veel knapper is dan ik." En Daan keek weer boos. "Jij kent haar niet goed genoeg." Zegt Daan." Mijn blik verloor ik aan mijn voeten die opeens veel intressanter waren. Ik kon dit niet. Ik was nog geen eens bij het ergste stuk en ik haakte nu al bijna af. "Nou ja, ik wilde gewoon meer weten." "Vertrouw je me niet ofzo." Ja daar was het dan. Ik kon nu echt verder vertellen. Waarom zijn meisjes en met name ik, altijd zo wantrouwig? Jongens kunnen ook heel wantrouwig zijn. Dat was mijn vorige vriendje heel erg. Echt vervelend. "Nou en toen..." Probeerde ik door te gaan. "Joya kijk me aan." beval de boze stem van Daan. Ik keek omhoog. In zijn prachtige ogen. Oke focus Joya, aandacht erbij houden. "Nou we gingen samen naar de disco." Daan trok zijn wenkbrouwen op. "Ehhm en daar..." "Ja?" Zei Daan. "Daar heb ik geschuurd en gezoend met die jongen die me bijna verkrachte." In middels liepen de tranen over mijn wangen. Daan keek geschrokken. Ik wist niet wat ik er mee moest. "Waarom." bracht hij uit. "ik... ik dacht dat jij dat ook zou doen." Daan stond op. "Misschien is het beter als je deze kamer verlaat." Ik stond op en verliet met moeite de kamer. Hij wilde me niet meer. Door mijn eigen fout. Ik was zo ontzettend boos op mijzelf. Ik pakte een schaar van mijn tafel en zette verwoed een kras op mijn arm. "Godverdomme." Zei ik. Waar slaat dit nou weer op?! Ik moest gewoon heel even mijn woede kwijt. Ik liep naar de badkamer en pakte wat wc papier en depte mijn pols. Ik ben echt gek aan het worden.

Please

Vote

Comment

Follow