Verliefd Op Mijn Broer

2.2

Waarom? Het lot haat mij. Alles was zo perfect en ik had helemaal niet door hoe ontzettend veel geluk ik had. Ik had een vriendje en een fijn huis en alles en nu wordt ik gewoon verkocht.

Pijn.

Verdriet.

Altijd.

Als het mooi was moest het altijd wel weer fout gaan.

Ik word naar een andere kamer gebracht met een bank en een tafel. Daan kan ieder moment binnen komen. Ik heb geen tijd om mij voor te bereiden dus ik trek een emotieloos gezicht. Ik moet Daan zien te overtuigen want anders zitten wij allebei flink in de problemen. De deur gaat open. Ik sluit mijn ogen. Ik voel dat er iemand naast mij gaat zitten. Een warme arm voel ik om mij heen. Maar ik duw hem weg. "Daan we moeten praten."

Daan POV

Ik lig met Joya op de bank. Het is fijn, ze ligt lekker tegen mij aan. Ik let niet echt op de tv. Ik kijk meer naar Joya. Joya ligt naar de tv te kijken. Af en toe knippert ze met haar mooie ogen en haar lange wimpers gaan heen en weer. Haar mondhoeken krulde omhoog wanneer ik over haar hoofd aaide naar achter naar haar rug. Dan wordt ons mooie moment verstoord door hard gebonk op de deur. Joya laat van schik haar glas kapot op de grond vallen. "Snel verstop je in de kast." Fluister ik. Joya wil eerst beledigd iets zeggen maar ze houdt haar mond en gaat in de jassen kast zitten. Ik loop naar de deur. Ik doe hem open en in de deur opening staan twee grote dikke mannen. "Wat moeten jullie." Vraag ik. Ik praat Nederlands want ik weet dat ze voor Joya komen. Die krijgen ze niet. Maar waarom zijn het geen politie agenten? Ze zien er een beetje gangster uit. Èen van de mannen duwt me met weinig moeite op zij. "Niet zo brutaal ja, en je weet waar voor we komen. Waar is ze!" Ik loop naar de man toe. Ik ga extra recht op staan en maak me groot. "Joya is hier niet en jullie krijgen haar ook niet." Het gezicht van de man betrekt nog bozer dan het al is. Hij pakt mij bij mijn kraag vast en duwt me met volle vaart tegen de muur aan. "Ik weet dat ze hier is en jij gaat mij vertellen waar." Ik heb moeite om adem te halen. Mijn hart gaat tekeer. Ik heb geen kans tegen hen beide. Ik heb al helemaal geen kans om een van hem buitenwesten te slaan. Ik til met moeite mijn hand omhoog en sla de man die mij vast heeft met volle vaart met mijn vuist op zijn gezicht. Bam. Mooie stoot vind ik van mijzelf. De man heeft mij los gelaten en hij grijpt naar zijn neus. Er stroomt bloed uit. Opeens word ik via achter in mijn rug getrapt en daarna trapt de voorste man volhard in mijn kruis (*kruis is echt een stom woord*) . Ik zak in elkaar. Ik zie de deur open gaan en daar staat Joya opeens. Onee! Ze is ook zo eigenwijs. Ik wil roepen dat ze moet rennen maar voordat dat ik nog iets kan zeggen krijg ik nog een klap in mijn gezicht en dan zie ik niets meer.

Ik word wakker op een stoel waar ik aan vast zit gebonden. De herinneringen komen al snel terug. Ohhh nee Joya! Wat zou er met haar zijn? Ze is toch niet ook hier? Het stinkt hier. Het enige wat ik denk is dat ik hier weg moet en Joya moet vinden. Ik probeer mij te bewegen maar ik zit heel erg strak vast. De touwen schuren langs mijn blote armen. Mijn oog zit half dicht en mijn hoofd bonkt. Het is helemaal donker en ik kan geen hand voor ogen zien. Ik ruik de vieze zure geur van zweet. Het is niet mijn zweet. Of wel? Ik probeer te ruiken maar dat lukt niet. Het allemaal zo goor! Ik begin te kokhalzen. Het wordt nu alleen maar viezer. Ieww Joya moet mij niet zien zo. Waar is Joya? Ze hebben haar toch niks ergs aangedaan? Zouden ze haar ook geslagen hebben? Of misschien wel verkracht. Ik moet er niet aan denken. Niemand zit aan mijn meisje. Ze was er al zo erg aantoe wanneer die gast haar bijna verkrachten. Dat was nog niet echt verkrachten. Ze zou een trauma hebben voor de rest van haar leven ofzo. Het is echt niet goed voor Joya zo. Eerst gaat haar vader vreemd, dan wordt ze bijna verkracht, dan wordt ze door haar bloedeigen moeder uit huis gezet omdat ze een relatie met mij heeft en dan wordt ze gewoon ontvoerd door een of andere gangster gasten. Hoe zouden ze ons gevonden hebben en wie heeft deze gasten op ons afgestuurd? De moeder van Joya zou zoiets niet zo snel doen! Misschien haar vader? Ik moet Joya zien en haar helpen. Het voelt gewoon vreselijk dat ik er er nu niet voor haar kan zijn en haar vast kan houden. Het voelt zo leeg. Ik kan niks meer zonder haar. Ik ben nog nooit zo verliefd geweest op iemand maar blijkbaar wilt het lot niet dat we normaal een stel kunnen zijn...

Please

Vote

Comment

Follow