The Vampire with blue eyes.

{Hoofdstuk #3}

P.o.v. Delia:

Mijn handen kleven, mijn hart gaat te keer en mijn hoofd bonkt als een gek, als ik uiteindelijk nog maar een paar meters verwijderd ben van de poort van het kasteel, van alpha Rhian.
Nu moet ik het doen, dit is mijn kans, als ik wil weten waarom ik steeds blauwe ogen krijg in het beeld van mijn vampier, inplaats van rode ogen.

Ik slof het laatste stukje naar de poort en word daar tegengehouden door een bewaker. Geïrriteerd kijk ik hem aan en laat een diepe zucht horen.
Dit had ik nou net nodig..
Bewakers, maar natuurlijk, wat wilde ik anders?
Geen bewakers?
Bij een kasteel van 'de alpha'.
Zou vreemd zijn..

De man kijkt me afwachtend aan.
Hij denkt waarschijnlijk dat ik wat ga zeggen, wat ik dan ook maar doe.
"Ik kom hier voor alpha Rhain, voor een speciale reden"
"En die reden is"
"Die bespreek ik liever met de alpha zelf" zeg ik met een kleine glimlach.
"Kom maar mee" mompelt hij, pakt me bij mijn pols en sleurt me achter zich aan het kasteel in

Als we door, in totaal, 12 gangen zijn gelopen, ja ik heb ze geteld, komt hij tot stilstand en duwt me op een bankje, die in de gang staat.
"Hier blijven zitten" beveelt hij.
"Ik ben zo terug" vervolgt hij en loopt weg.
Ik knik braaf en kijk de gang wat rond.
Nooit gedacht dat een kasteel zo groot en prachtig kon zijn..

"Wie is het?"
"Een meisje, ze komt voor een speciale reden" mompelt de bewaker.
"En die reden is?"
"Dat wilde ze met u bespreken"
"Prima" zegt een onbekende stem.

Even later zie ik een man de hoek om komen. Hij glimlacht vriendelijk en komt mijn kant oplopen.
Ik sta op en steek mijn hand uit.
"Delia" glimlach ik.
"Rhain" glimlacht de man, waardoor ik grote ogen krijg.
Snel maak ik een buiging en wacht tot ik toestemming krijg om recht te staan.
De man begint te lachen.
"Je hoeft niet te buigen, Delia. Waar ik heel nieuwsgierig naar ben is wat die speciale reden van jou is, om mij te bezoeken".

Ik ga weer recht staan en kijk Rhain aan.
"Nou.. tja.. het is meer een vraag..' mompel ik, krabbend in mijn nek.
"Het zit zo, mijn ouders en broer zijn al jaren bezig met het vinden van mijn innerlijke vampier. Ze zeggen meestal: 'Rode ogen, scherpe hoektanden en een witte huid' maar dat is het nou juist.. de rode ogen.." mompel ik.

"Rode ogen? Wat is er met je rode ogen?"
"Die rode ogen verschijnen niet in mijn beeld als vampier"
"Welke kleur hebben ze dan?"
"Blauw" mompel ik.
Hij kijkt me verbaasd aan.
"Blauw?"
"Ja, blauw, daarom ben ik hier.
Ik ben een paar dagen geleden in de bibliotheek geweest en vond hier een boek, een boek die ging over andere kleuren ogen.
In het boek stond ook informatie over de blauwe ogen.." mompel ik, en stop even om te kijken of hij het nog volgt.
Hij gebaarde dat ik verder moet gaan, wat ik dan ook doe.
"Bij de blauwe ogen kwam een heel verhaal over u, dus dacht ik dat u me misschien kon helpen.."mompel ik.
Hij glimlacht naar me en knikt.
"Natuurlijk wil ik jou helpen om je innerlijke vampier te vinden, al zal het niet makkelijk worden".