The Vampire with blue eyes.

{Hoofdstuk 39}

P.o.v. Delia:

'Eten!' word er geroepen bij de deur vandaan, maar ik ben te moe om op te staan. 'Mevrouw u moet wat eten' hoor ik. Een diepe zucht verlaat mijn mond en ik sta op. 'Dankjewel' glimlach ik. 'Geen dank, geniet ervan ik heb vandaag voor u gekookt' glimlacht hij. Ik pak het bord aan en kijk er met een grote glimlach naar. Tranen spatten in mijn ogen. 'U bent geweldig' snik ik. 'Na al die dagen vond ik dat u wel wat lekkerders mocht eten' glimlacht hij.

Ik ga zitten op mijn bed en eet mijn eten op. Eindelijk lekker eten. Ik heb aardappel puree met boontjes en een biefstukje. Als drinken heb ik een glas appelsap en waar ik echt heel blij mee ben is het toetje. Ik heb gewoon een facking toetje! Het is een chocolade pudding en ik ga hier zo erg van genieten.

Na dat ik alles op had gegeten is de bewaker weer langs gekomen en heeft het opgehaald. Ik bedankte hem voor de laatste keer en kreeg een grote glimlach terug. Hij zei dat het niks voorstelde, maar dat deed het wel. Misschien niet voor hem maar wel voor mij. Ik heb al dagen geen normaal eten gezien, behalve brood, 1 aardappel en spruitjes.

Zuchtend ga ik op mijn bed zitten. Ik voel me vies, en stink. Ja, letterlijk stink. Ik heb al dagen niet gedoucht en dan wil ik het niet hebben over mijn tanden. Die heb ik ook al dagen niet gepoetst. Ik ga onder mijn dekens liggen en sluit mijn ogen, maar open ze al snel als ik geschreeuw hoor komen van de gang.

'WAT GEBEURT ER' schreeuw ik en loop naar de deur waar ik op begin te bonken. Hij word snel open gedaan door een bewaker, die me ruw meetrekt. 'Meekomen' is het enigste wat hij zegt. 'LAAT ME LOS' schreeuw ik woest en trek mijn arm los. Zo snel als ik kan ren ik naar waar ik het geschreeuw vandaan hoorde komen.

Als ik in de aankomst hal kom, valt mijn mond open. Tranen spatten in mijn ogen als ik HEM zie. Ja, HEM. Ik heb hem zo gemist. Zo snel als ik kan ren ik op hem af, wat hij niet doorhad. Ik spring boven op hem en sla mijn armen om hem heen. 'I-ik heb je zo gemist' snik ik als ik zijn vertrouwde geur insnuif. 'Ik jou ook' is zijn antwoord en snel daarna slaat hij zijn armen om me heen.

'We kunnen gaan' zegt hij en pakt mijn hand vast. We lopen naar buiten en stappen in een auto. Verbaasd kijk ik naar het meisje wat erin zit, Linzey. 'LINZEY!' gil ik en spring op haar af, in zoverre het lukt in een auto. Ze glimlacht breed en knuffelt me terug. 'Jij hebt dit gedaan' glimlach ik. 'Wat?' 'Jij hebt het hem verteld' 'Ik moest wel, ik laat mijn beste vriendin daar niet vast zitten' glimlacht ze. 'Dankje dankje dankje, duizendmaal dank. Hoe kan ik je dit ooit terug betalen?' 'Hoeft niet, dit was het minste wat ik kon doen, na wat je voor mij hebt gedaan' zegt ze.

De auto begint te rijden, en na een tijdje komen we aan in ons dorpje. Ons oude vertrouwde dorpje. Ik stap uit en hoor meteen allemaal mensen klappen en fluiten. Geen idee waarom. Zack komt naast me staan en pakt mijn hand vast. Hij begeleid met het kasteel in en zegt tegen me dat ik even moet blijven staan waar ik nu sta, wat ik dan ook braaf doe.

Na een paar minuten komt hij terug, met mijn ouders en broer. Als een gek ren ik op ze af en trek ze in een knuffel. 'I-ik heb jullie zo gemist' snik ik en trek ze stevig tegen me aan. 'W-wij jou ook' mompelt mijn ouders en broer terug.

'Uhmm..' begint Zack. 'Ik wil de pret niet bederven, maar kreeg net een bericht via mijn link van een bewaker die daar nog is. Hij vertelde me dat Jayden nergens meer te vinden is'.