Stacy.
Voor dat Rein en ik de kleedkamer inlopen houd ik hem tegen. 'Ik wil niet naar binnen' zeg ik. Rein kijkt me meelevend aan. 'Gewoon naar binnen gaan, en ver van Nils af gaan zitten' Ik zucht. 'De kleedkamer is klein. Is jou schoot dan ook prima' lach ik. Rein knikt en we lopen de kleedkamer binnen.
Alle drie de jongens kijken ons aan. 'Waar zat je?' Ik kijk Nils boos aan en negeer zijn vraag. Ik ga bij Rein op schoot zitten.
'Stacy ik vroeg je wat' Nog steeds negeer ik Nils. Vanuit mijn ooghoek zie ik Nils naar mij kijken. Hij kijkt nogal boos. 'Wat is er met je?' Vraagt Owen. Ik kijk Rein aan.
'Jullie weten meer' roept Nils. Oke nu word die mooi. 'Pardon? Ik denk dat jullie vieren meer weten dan dat ik weet. Want ik hoorde perongeluk dat je heel blij was dat je vrouw en kind af was' roep ik boos. Alle 3 inclusief Rein kijken me aan. 'Jullie kunnen wel zo kijken, maar weetje hoeveel pijn ik heb gehad de eerste maand. En dat je na een half jaar weer samen bent en dat opeens je eigen man dingen zegt, die mij ongelukken maken. Maar echt jullie kunnen de pot op' Roep ik kwaad.
Ik kijk ze met tranende ogen aan. Ik stap van Rein zijn schoot af en loop naar boven waar alle familie zit. En het boeit me even niks dat ik nu huil. Want ze mogen allemaal weten wat Nils heeft gezegt.
Ik loop naar binnen en ga tegen de rand aan staan waar je mooi uitzicht hebt over de zaal. Pien komt naar me toegelopen en kijkt me vragend aan. Ik veeg de tranen weg. 'Nils heeft gezegt dat hij blij was dat hij zes maanden kind en vrouw af was' zeg ik. 'Dat meen je niet?' 'Helaas wel. En ik wil weg hier en Nils nooit meer onder ogen komen' zucht ik.
Pien slaat een arm om me heen. 'Wat een zak is hij zeg' Ik lach. 'Achja vertel mij wat ben al 7 jaar met hem samen' zeg ik sarcastisch. 'Ga met hem praten' Ik knik. En loop weg.
Nils.
'Heb ik het nu verkloot?' Vraag ik. De jongens halen hun schouders op. 'Weet wel dat je het beter niet had kunnen zeggen' zegt Rein een beetje boos. 'Hoezo opeens zo boos?' 'Je speelt wel met de gevoelens van m'n zusje. En dat hoeft niet' Ik zucht.
Stacy komt naar binnen gelopen. 'Rein, bedankt dat je dit voor me opneemt. Maar Nils is mans genoeg om zelf alles uit te leggen?' Zegt ze.
'Ik weet niet wat mij bezielde, ik ben blij met jou en Jason echt' 'maar blij genoeg als we weg zijn zeker?' Onder breekt ze mij. 'Nee, echt niet. Het floepte er zomaar uit' zeg ik gebroken. 'Ach geloof je het zelf, ik wil jou een tijdje niet meer zien. Vanavond reis ik met Rein mee naar Waalre en dan zoek jij het maar uit' zegt ze kwaad en dan loopt ze de kleedkamer uit.
Ik kijk Rein aan. 'Praat alsjeblieft met haar? Ik wil niet van haar scheiden' zeg ik sip. Rein haalt zijn schouders op. 'Jongens omkleden. Jullie moeten zo op!' Roept Willem. We staan op en lopen naar de visagiste.
▫▫▫
'Mainstreet' roepen we alle vier. We horen allemaal gejuich en dan rennen we het podium op. 'HALLO FANS!' Roept Daan. Het eerste nummer start, en ik begin met zingen. Tijdens het zingen kijk ik steeds naar boven toe.
We zijn nu halverwege de show. En ik kan er niet meer tegen. Wanneer ik mijn solo hoor te zingen ren ik van het podium af. Ik leg mijn microfoon weg en ga in hoekje zitten.
Waarom moet ik het altijd zo ver brengen?
--------------------------------------------------
Heel slecht deel dit.. maar ik heb niet veel inspiratie meer.. hebben jullie nog een paar ideeën?
Vote & Comment
