Kulak tırmalayacı telefon zil sesi onunla beraber eş zamanlı olarak çalan çalar saatim sayesinde sesli bir iç çekip uyanmıştım. Önce çalar saatimi kapatıp sonrasında telefonuma baktığımda ekranda yazan 'Annem' yazısını görmemle yatağımda doğrulup açmak ve açmamak arasındayken elim ekrana değmişti. Ve sonuç açmıştım. Telefonu kulağıma götürdüğümde sinirli sesiyle telefonu kulağımdan uzaklaştırdım.
"Baekhyun, niye bu kadar sorumsuzsun?!" Neden böyle bir şey dediğini anlamadığım için sesimi çıkarmadım. Lakin sonrasında söyledikleri sayesinde sorumsuzluğumun ne olduğunu anlamıştım.
"Chanyeol ve Yeri'nin düğünü için bana yardım etmen gerekiyordu." Yardım edeceğimi söylediğimi hatırlamıyordum.
"Çabuk hazırlanıp buraya geliyorsun!" Hiçbir şey olmamış gibi davranılmasından nefret ederdim. Annemin bana söyledikleri ve attığı tokattan sonra nasıl benimle konuşurken bu kadar rahattı?
"Anne hastayım. Üzgünüm sana yardım edemem." Yalan söylemiştim. Gayet iyiydim fakat yardım etmek istemiyordum. Kim sevdiği adamın bir başkasıyla evlenmesine yardım ederdi ki?
"İyi misin? Neyin var?" Şimdi de şefkatli bir anne gibi davranıyordu. Gerçekten annemi anlayamıyordum.
"İyiyim anne üşütmüşüm." Bir şeyler daha söylemişti ama dinlememiştim. Telefonu kapattığımda odamın kapısı açılmıştı. Onu görmeyi beklemiyordum.
"Duydum ki bana ihtiyacın varmış. Ben de koşarak geldim." Ayağa kalkıp kocaman sarıldım. Evet şuan da ona ihtiyacım vardı. Eskiden üzgün olduğum zamanlarda sadece hissedip benim yanıma gelirdi. Ve her zaman hisleri doğru çıkardı.
"Eve nasıl girdin?" Gülmeye başladığında bende gülmeye başlamıştım. Çünkü gülüşü hiç gülmeyen birini bile güldürebilecek cinstendi.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
"Bizim soğuk nevale sayesinde." Neye güldüğü anlaşılmıştı.
"Ne yaptın yine?" Annesinden gizli iş çevirmiş çocuklar gibi dudaklarını büzüp gözleri dolu dolu bakmıştı. İyi oyuncuydu.
"Yanlışlıkla kapıyı yüzüne kapatıp burnunu kırmış olabilirim." Şaşkınlıkla Kyungsoo'ya bakarken o tekrar gülmeye başlamıştı.
"Nerede? Gitti mi?" Kafasını iki yana sallamıştı.
"Aşağıda oturuyor. En son burnuna buz tutuyordu." Kyungsoo'yu odada bırakıp aşağıya indim. Salona girdiğimde başını geriye yaslamış burnuna buz tutuyordu.
"Sehun?" Seslenmemle burnundaki buzu çekip bana bakmıştı. Burnu kızarmıştı ve bu hali çok sevimliydi.
"Uyandın mı?" Başımı sallayıp yanına oturdum. Burnu gerçekten kötü görünüyordu.
