In de ban van een loverboy✔

Hoofdstuk 8

Ik liep wat rond om de stad te verkennen, want dat had ik nog helemaal niet gedaan. Er was niks bijzonders te doen, totdat ik een vermist poster van mezelf zag hangen. Ik bleef me afvragen sinds wanneer mijn vader om me gaf. Ik gooide alle posters weg die ik zag, totdat ik me besefte dat als die posters hier hangen mijn vader hier ook moet zijn geweest. Ik rende snel weg naar een donker steegje van de stad, ondertussen was het al weer 20:40. Ik had gewoon al een dag overleeft als zwerver, nou ja zwerver ik had een stapel geld op zak.

Weken gingen voorbij elke dag was het weer hetzelfde liedje, posters weggooien, eten bij de mc, huizen binnen sluipen om te douchen, maar wat ik echt miste (nou ja wie) was Jace ik bleef hopen dat ik hem tegen zou komen. Mijn geld was bijna of en dat zou dus betekenen dat ik geen eten meer kon kopen. Ik besloot om mijn laatste beetje geld te verspillen bij een bar, maar nog voordat ik binnenliep zag ik Jace! Ik kom mijn ogen niet geloven ik was zo ontzettend blij, maar toen..... Ik zag Jace knuffelen met een ander meisje ik staarde hem aan en kreeg een traan in mijn ogen. Na een paar minuten zag Jace me staan ik rende snel weg. Ik ging ergens op een bankje zitten huilen.

Er ging iemand naast me zitten en begon tegen me te praten. Ze kwam me bekent voor en ik begon haar aan te staren. "Ik weet dat ik mooi ben maar sorry ik val op jongens, Clary". Ik zij hoezo weet jij mijn naam. Ik keek haar dieper in haar ogen, totdat ik het zag, HET WAS ISABELLE!!!! Ik kreeg spontaan een woedeaanval. ALS JIJ MIJ DIE AVOND GEWOON MIJN GANG HAD LATEN GAAN IN PLAAT VAN ME DRUGS TE VOEREN WAS IK NOOIT OP STRAAT GEZET!!!! Zij ik. Ze keek me aan van schuldgevoel. Ze vroeg hoelang ik al zonder onderdak zat. Ik probeerde mezelf kalm te houden en zij dat ik al weken geen onderdak meer had. Ze bood me een asiel aan en ik liep met haar mee.

Toen we bij haar huis aankwamen sprong ik meteen onder de douch en maakte mezelf helemaal schoon. Na het douchen trok ik wat kleren van Isabelle aan. Omdat de mijne nog zo vies waren. Ik kreeg wat te eten van haar. Alec liep langs en vroeg waarom ik hier was. Ik was helemaal vergeten dat hij de broer van Isabelle was. Ik vertelde dat ik al heel lang zonder onderdak leefde. Hij keek me schokkend aan en liep meteen weg. Ik liep hem achterna als een stalker en luisterde hem af. Hij belde Jace dat ik bij hem in huis was! Ik rende naar mijn kamer, deed de deur op slot en begon zachtjes te huilen.