In de ban van een loverboy✔

Hoofdstuk 31

Ik word wakker in een ziekenhuis. Zodra ik het door heb schrik ik wakker. Mijn vader stelt me gerust. "Wat is er gebeurt?"  Vraag ik. Mijn vader zegt dat ik net een operatie heb gehad, omdat er op me geschoten was en ik Simon een berichtje had gestuurd dat ik eraan zou komen, maar dat ik nooit was aangekomen. Simon heeft toen meteen mijn vader en de politie gebeld, omdat hij het gevoel had dat er iets niet klopte. Layla heeft meteen iedereen op de zaak gezet en zo hebben ze me gevonden. Ik geef Simon een knuffel en ik bedank hem. Ik bied hem ook mijn excuses aan voor mijn bitchie gedrag de laatste tijd. Niet veel later komt Luke binnengestormd. "Omg Clary ik heb alles gehoord je was op het nieuws. Is alles goed met je? "Ja hoor alles gaat goed." Zeg ik en ik geef heb een zoen.

Tegen de avond gaan Simon en Luke naar huis mijn vader blijft nog even bij mij. Ongeveer twee a drie uur later gaat hij ook weg. Als iedereen weg is komt Jarno binnengelopen. Ik begin te flippen en roep de bewaker op de gang. Waarom laten ze hem er überhaupt langs. De bewaker komt binnen en zegt dat hij geen gevaar is. De bewaker loopt weer naar buiten en Jarno komt dichterbij. "Rustig Clary ik doe je niks." Zegt hij. Ik vraag hem waarom hij was overgelopen. "Ik ben nooit overgelopen. Ik zag een pistool in de zak van de man zitten en ik dacht als ik doe alsof ik me bij hun aansluit krijg ik ook een pistool. Na een lang en eng gesprek met Jace te hebben gehad lukte dat ook, maar zodra die man een geweer naar jou richtte hield ik het niet meer vol en zette ik mijn pistool op het hoofd van de man." Zegt Jarno. Of ik hem moet geloven weet ik niet, maar de bewaker zegt dat het oké is dus het zal wel en Jarno ziet er niet echt uit alsof hij iemand pijn zou willen doen.

Ik zet de tv aan en zie live beelden van Jace zijn arrestatie. De politie zegt dat hij nu voor goed achter de tralies gaat naar een zwaar bewaakte gevangenis in Duitsland, zodat hij nooit meer iemand pijn kan doen. Ik ben best wel opgelucht nu en ik kan weer gewoon een normaal leven leven.

2weken later
Ik ben eindelijk weer thuis uit het ziekenhuis. Mijn vader, Layla, Luke, Simon, Jarno en zijn vriend hebben een welkom thuis feestje voor mij georganiseerd. Ik ben zo blij nu. Ik pak wat champagne van de tafel en begin te atten. Zodra mijn vader doorkrijgt dat ik aangeschoten bent zegt hij dat ik maar is moet stoppen met drinken. Ik kijk hem aan en ren als een gek naar de wc. Ik begin te kotsen. "Dat krijg je er nou van eh." Zegt mijn vader. Ik vertel hem dat ik de laatste tijd vaker moet overgeven. Zou ik zwanger zijn? De volgende morgen ga ik meteen naar de winkel om een zwangerschapstest te kopen. Zodra ik thuis ben gebruik ik hem meteen. Ik kijk op het apparaat en laat hem uit schrik vallen. Mijn vader komt de badkamer opgerend en ziet de zwangerschapstest op de grond liggen. Hij kijkt me aan en vraagt wat er is. "Pap ik... ik ben zwanger. Het ergste is ik weet niet van wie. Van Luke of van Jarno."

--------------------------------------------------------------------------------------------------
Het spijt me mensen dit was heet laatste hoofdstuk van mijn verhaal.
Dat betekent dus een open einde.😱😝 Haha ja sorry het is gemeen. Er is
een kleine kans dat ik een volgend boek ga maken, maar dat zal nog wel
lang duren. Ik ga namelijk eerst verder met mijn andere drie verhalen.
Check ze zeker uit als je wilt. Heel heel heel misschien komt het eerder,
maar dat is alleen als ik zin heb en merk dat mensen dit verhaal nog wel
lezen.Dit was het dan echt. Tot ziens en bedankt voor het lezen van mijn
boek.😊 Ik hou van jullie❤️❤️😘