It Might Be You (JhoBea)

Chapter 6: "She's Leaving"

Jho's POV

I really do hope na sana magkaayos pa kami. Sana mapatawad nya ako. May balak naman talaga ako na sabihin sa kanya ang lahat but I didn't expect na may gusto pala sya sa akin. Like I feel the same way with her before I have a relationship with Marci. But know were break. Matapos ng pangyayari na 'yon ay naging malinaw sa akin ang lahat. I wish na sana hindi pa huli ang lahat. Sana maibabalik ko pa ang dati. 

"Jho?! Jho?!" sigaw ng classmate ko na si Aly.

"Whut?" tanong ko sa kanya. Binagalan ko ang paglalakad para naman makasabay sya sa akin.

"I have a news for you. And I think its a bad news for you." sabi nya matapos bumawi ng hininga.

"Spread it now. May class pa ako. Malapit na ako malate, first class pa naman yun at sa pinaka terror na teacher ko pa." pagtataray ko ng konti sa kanya. Pano ba naman kasi napaka paintense pa eh. Tsskk!.
"Mukhang di ka na ata makakapasok for this day... Di mo ba nabalitaan na aalis na sila Bea at Maddie. Dun na sila mag-aaral sa Singapore at baka hindi na sila bumalik dito." halos manigas naman ako sa kinatatayuan ko dahil sa sinabi ni Aly.

No, hindi 'to pwedeng mangyari. Hindi pwedeng umalis sya ng hindi ko pa sya nakakausap at nagkakaayos.

"Anong oras daw flight nila?!" at niyugyog ko ang dalawang balikat nya.

"W-wait naman. K-kah-ilo ahh!" pag-angal nya sa akin at tinanggal ang kamay ko.

"9 am ang tsismis sa akin ng friend ni Maddie eh." at tumingin ako sa relo ko.

"Sh*t!! 8 am na! Ang tanga mo bakit ngayon mo lang sinabi?! Grrr!" inis na sabi ko at ipinalo sa kanya ang kawak kong libro.
"So ako pa pala ang may kasalanan?" pagtataray nya.

"Tsee! Dahil ikaw ang may kasalanan nito. Ikaw na ang magpalusot sa mga teachers natin kung bakit wala ako. BYYYEEE!!" at tumakbo na ako.
Bago pa ako makalayo ng tuluyan ay narinig ko naman ang pagsigaw nya na dinig sa buong corridor.

"HOY BABAE!! GALINGAN MO! OR ELSE BAKA MAWALA NA ANG FOREVER MO!!"

"Thank you Baldooo!! Babawi ako pagbalik ko!" at durimertso na ako palabas ng gate. Buti nalang nalingap si manong guard bago ako lumabas.

Pumara ako ng taxi para makarating sa airport. Nakakabwisit lang kasi ang traffic sobra.

"Manong malapit na po ba? May hinahabol pa kasi ako ehh..." tanong ko sa kanya. Kanina pa talaga ako hindi mapakali dito sa kinauupuan ko.

"Medyo malapit na iha. Mga ilang lakad pa. Pero mukhang uulan na.. Baka magkasakit ka."
"Mas tatanggapin ko pa po na magkasakit kesa sa mawala sa akin ang taong pinakamamahal ko. Sya lang po ang buhay ko. Kahit na ang kulit-kulit nya at lagi nya akong inaasar.. Mas gusto ko pa po yon kaysa sa malayo sya sa akin." naiiyak ko ng sabi.

"Wag kang mag-alala iha. Mabuti ang panginoon. Hindi ka nya pababayaan." at binigyan nya ako ng tissue.

"Sundin mo lang kung ano ang sa alam mo ay tama at kung saab ka sasaya. Wag mo hahayaang mapunta sa sya sa iba. Wag kang magpapadaig sa kung ano man ang sasabihin ng iba. Follow your heart iha." and he smiles.

Di ko na talaga mapigilan na maiyak kasi napaka perfect timing talaga ni God. Kasi of all taxi na napara at nasakyan ko ay sya pa na may malasakit sa mga pasahero ang nakita ko.

"Thank you po ng sobra-sobra manong. Dahil po sa mga sinabi nyo nagkalakas pa ako lalo ng loob. Tama po kayo. Dapat hindi ako magpadala sa sasabihin ng iba... Kasi ganun po talaga kapag nagmamahal diba? You can take the risks just to be with her." sabi ko at tumango-tango naman sya.