Polecam najpierw przeczytać 1 część.
Wszystko zaczyna się układać.
Jednak powracają stare problemy,przyjaciele i wrogowie.
Co się stanie gdy straszna prawda wyjdzie na jaw?
Czy utracone więzi można odzyskać?
Czy odnajdą drogę do szczęścia i wolnośc...
Kiedy tylko wróciliśmy do instytutu udaliśmy się do kuchni. Siedział tam Alec i Nathaniel.
-Gdzie Jon?-spytałam.
-Poszedł do Rose i Lucasa-odpowiedział Alec.
-Mogę wiedzieć po jaką cholerę ozdobiłaś tak tę ścianę?-spytał po chwili Nathaniel.
-Ty zawsze masz z tym problem-prychnęłam i usiadłam na krześle.
Nie trwało to jednak długo, gdyż Jace przyciągnął mnie do siebie i posadził na swoich kolanach.
-Ma trochę racji. Zawsze przesadzasz-bronił go Julie.
Spojrzałam na się i się uśmiechnęłam. Choćby nie miał racji to i tak go będzie bronić. Miłość naprawdę ją zmieniła.
-Żebym ja ci zaraz nie zaczęła wypominać niczego-prychnęłam.
-Dobra. Nie denerwuj się. Jace. strasznie nerwowa się przy tobie zrobiła. Powinieneś o nią lepiej zadbać-oznajmiła próbując zabrzmieć poważnie.
-Ani słowa-warknęłam.
Nagle usłyszałam dźwięk SMS-a. Spojrzałam na wyświetlacz i się lekko uśmiechnęłam.
-Wychodzę-mruknęłam.
-Dokąd?-spytał Jace zdziwiony.
-Niespodzianka-uśmiechnęłam się znacząco i wyszłam z kuchni.
Skierowałam się do sypialni. Podeszłam do szafy i wyciągnęłam potrzebne rzeczy. Założyłam czarno-biało-zieloną sukienkę. Do tego dobrałam czarne szpilki, torebkę oraz zieloną biżuterię.
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
Już miałam wychodzić kiedy do pokoju wszedł Jace.
-Jeśli chcesz iść ze mną to się przebierz. Załóż koszule i jakąś marynarkę-mruknęłam.
-Jak ty mnie dobrze znasz-zaśmiał się.
Po kilku minutach był gotowy. Wyszliśmy na korytarz. Otworzyłam portal, w który po chwili weszliśmy. Wylądowaliśmy w jednej z uliczek.
-Gdzie my właściwie jesteśmy?-spytała po chwili.
-W Mediolanie.
O nic więcej nie pytał. Po kilkunastu minutach doszliśmy do naszego celu. Mianowicie do jednego z najlepszych klubów. Przy wejściu zobaczyłam czterech ochroniarz. Wszyscy czterej byli wilkołakami. Spojrzeli na nas i posłali sobie porozumiewawcze spojrzenie. Wpuścili nas. Weszliśmy do środka. Pierwsze co rzuciło mi się w oczy to wielki neonowy bar. Wszystko jednak było zachowane w ogromnej elegancji.
-Co my tu robimy? Nie wygląda mi to na zwykły klub?
-Zaraz się dowiesz-mruknęłam i złapałam go za rękę.
Pociągnęłam go w stronę wielkich kręconych schodów. Zeszliśmy po nich i znaleźliśmy się w wielkim pomieszczeniu. Wszędzie było pełno stolików i kanap. Nam jednak chodziło o coś zupełnie innego. Podeszliśmy do jednego z ochroniarzy. Wyciągnęłam z torebki niewielką kopertę i podałam ją mężczyźnie. Posłał mi szybkie spojrzenie i podszedł do jednego z luster. Położył dłoń na lustrze. Po chwili pojawiły się w tamtym miejscu drzwi. Otworzyłam je i pociągnęłam za sobą Jace'a. Znaleźliśmy się w kolejnym pomieszczeniu.
-Miło cię znowu widzieć Clarisso-odezwał się za mną kobiecy głos.
-Ciebie również Dorothy.
-Usiądźcie-powiedziała spokojnym głosem bez jakichkolwiek uczuć.
Spojrzałam na Jace i razem usiedliśmy na jednej z kanap.
-Przyznam szczerze. Kiedy doszły mnie słuchy, że znalazłaś sobie faceta byłam wręcz pewna, że to zwykłe plotki. Zwykłe kłamstwa, a jednak się myliłam. Nie sądziłam, że kiedyś będę miała taką okazję-oznajmiła.
-Zapewne nikt się tego nie spodziewał. Przechodząc do rzeczy jeden z twoich podwładnych powiadomił mnie o wykonanym zleceniu-mruknęłam.
-To prawda. Wszystko zostało wykonane zgodnie z twoją prośbą. Chociaż mogłaś się bardziej postarać. Mogłabyś czasem złożyć zamówienie osobiście.
-Doskonale wiesz, że to niemożliwe-uśmiechnęłam się.
-Jeszcze wielu rzeczy o niej nie wiesz, chłopcze-spojrzała na Jace'a i się lekko zaśmiała.
Wyszeptała jakieś słowa i przed nami pojawi się długi stół. Leżało na nim pełno broni.
Sztylety, miecze, łuki, bicze...Wszystko o co prosiłam.
-Jeśli chodzi o zbroje to zostaną przysłane do waszego instytutu. Muszę nanieść kilka poprawek-powiedziała od niechcenia.
-Nigdy nie widziałem takiej broni-rzekł Jace.
-Jesteś jeszcze młody. To najdoskonalsza broń jaka kiedykolwiek została stworzona. Moje miecze są o wiele od anielskich. Moja broń jest doskonale wyważona, lekka, precyzyjna. Po prostu same zalety. Na dodatek metal z którego jest wykonana jest najrzadziej spotykany w tym wymiarze-odpowiedziała.
-Kiedy skończysz zbroje?-spytałam i wzięłam jeden z mieczy.
Ten zdecydowanie należy do mnie. Na rękojeści miecza znajdowała się moja anielska podobizna. Metal był cienki niczym kartka papieru. Był bardzo ozdobny. Gdzieniegdzie znajdowały się niewielkie szmaragdy.
