The Last | y∞nmin

12|Part1

Jimin

Birbirimizi tutarak evin kapısının önüne geldik. Evde birileri yaşıyor olabilirdi. Pencereden içeriye baktığımızda içerisi boştu. Bütün koltukların üstü kapalıydı. 

Yoongi kapının önündeki sandalyeye atıp  ayağına baktı. Ayağı hala kanıyor ve daha beter gözüküyordu.

-Hyung bir şekilde eve girmeliyiz.

-Jimin bu eve tek bir yol ile girebiliriz. Ama bir şansımız var...

Ağzından çıkan sözler zorla ve teker teker anlatıyordu.

-Hyung istersen biraz dinlen. Sanırım buraya çoktan bakmışlardır zaten. Ben bir evin etrafını geziyim.

-Jimin evin arka kısmına gitmelisin. Orada bodrum katı girişi bulunuyor genelde. Eğer öyle bir yer varsa kesin açıktır.

-Hyung bunu nerden biliyorsun?

-Bu eski Amerikan tarzı bir ev. Bizim yazlığımızda buraya benziyordu. Ve o kapı hep açık olurdu.

Söylediklerinin doğru olmasının ümidi ile o tarafa yürüdüm.

》》》》》》》

İçeriye girdiğimizde kirli olan bedenlerimizi tozlu koltuklara attık. Biraz soluklandım ve Yoongi 'nin ayağı için ilk yardım malzemesi aramaya koyuldum. Ev fazlasıyla büyüktü ve istediğim malzemeleri alıp yanına geri döndüm.

Yoongi'nin ayağını sehpaya koyup yarasına baktım. Kris bir anda yanımda belirdi. İşime odaklandığım anda ortaya çıkmıştı...

-Pist ben geldim. O lanet yerden kurtulmuşsun. İlaçlar yüzünden seni göremiyordum. Kaçtığına göre gidebiliriz!

-Üzgünüm Kris ama olmaz. Sen gerçek bile değilsin. Ve ben gerçek sevgimi buldum. Bizi yalnız bırak!

-Ne! O seni değiştirmiş. Hani sonsuza kadar beraberdik.

Sesi ağlamaklı geliyordu. Ama o sadece bir hayaldi.  Bir arkadaştı. Yalnızlığın arkadaşı...

-Kris sonsuza kadar git ve geri gelme. Artık seni görmezden geleceğim...

Ağlıyordu... Belki de Kris'i görmemin nedeni aslında yalnız kaldığım içindir.Uzun zamandır kendimi bu kadar özgür hissetmemiştim. 

-Demek öyle. Bir gün beni çok arayacaksın. Ve ben o zaman olmayacağım yanında! Ve rüyalarında ki şeytanın olacağım!

Kafamı ona doğru çevirdiğimde o çoktan gitmişti. Ondan kurtulmuştum... Ama savurduğu tehditler beni biraz korkutmuştu.

Yoongi düzenli nefes alışverişleriyle uyuya kalıyordu hafiften.

-Yoong lütfen uyan?

Yorgun gözlerini yavaşça araladım.  Biraz olsun yüzü gülümsedi.  Acısı azalmış mıydı?

-Çok yorgunum Jimin...Bedenimi taşıyamayacak haldeyim...

Ellerimi yanaklarının hizasına götürüp dudaklarımı onun çatlamış dudaklarının hizasına getirdim.

-Bugün sana bakacağım ve burada bir süre dinleneceğiz. Ayağın iyi olacak. Şimdi temizlenelim mi?

Dudaklarını dudaklarıma birleştirdi. Narin ve duygu dolu öpüşmeden sonra;

-Tamam ama şimdi sırtını temizlememiz gerek. Tamam mı?

Bir korktum. Yoongi sırtımı tam anlamıyla görmemişti. Ve ben korkuyordum. Ama onu onaylayarak sırtımı ona çevirdim.

Sırtımdaki kan içinde kalan sargıyı yavaşça kaldırdı. Ve uzun süre hissetmediğim el dokunuşları ile Sırtıma baktığını anladım.
Ve ona doğru döndüm. Gözlerindeki yaşlar kalbimi katlanılmaz bir acıya boğmuştu.
Dudaklarını ıslatıp o soruyu sordu;

-Bu-nu sana o adam mı yaptı?

Kafamı öne eğdim ve gözlerimin görüş alanımı bulanıklaştırmasına izin verdim. Ve kafamı 'Evet' anlamında salladım.

-Asıl sana olanlar benim yüzümden oldu. O küvet ve ayağına olanlar bana olsaydı. Dayanabilirdim Yoongi!

-Sus! Ben zaten ölüydüm. Ben çoktan ölmüştüm. Ama beni uyandıran minik meleğimin birşey olmasına asla izin veremezdim ben! Jimin sen benim küçük sonsuz meleğimsin...

Gözyaşlarımın arasından bedenini seçip ona sıkıca sarıldı.

-Şimdi sırtını temizleyelim ve beraber banyo yapalım. Olur mu?

-Olabilir... dedim kafamı eğerek.

Sırtımı ona çevirip minik beyaz elleriyle bedenimdeki yaraların   temizlemesine izin verdim.

Tanrım bizi hiçbir şekilde ayırma! Onu benden ayırma...

||||||||||||||

Uuuu Bölüm geldi.... part part atacağım çünkü bu bölüm cidden uzun ve minik bir ara verip bu bölümü yazıp ders çalışacağım. Diğer part ı yakın zamanda yüklemeye çalışırım yükleyemezsem sınavlarım başlamıştır....

Biliyordum Reel .....

Helva dağıtmalıyız! !!!

Diğer bölümde görüşmek dileğiyle!!!