Chasing Hurricane

Chapter 6 : The Skeptic and Believer

Hurricane's POV

Masyado akong nawili sa pagbabasa hindi ko namalayan ang oras. Kanina pa ang dismissal sinadya ko lang talaga na mag-stay muna dito sa gymnasium ng school, ayoko kasing umuwi ng maaga sa bahay. Kung pwede lang talagang akong mamuhay ng mag-isa....

6:57 pm na. No wonder gutom na gutom na ako.

"Ineng gabi na umuwi ka na" Sita sa akin ng guard na nakasalubong ko ngunit di ko nalang siya pinansin. Kaya nga naglalakad na ako palabas eh -_-

Tingnan mo nga naman, Malas talaga ang araw nato. Kanina nalaglagan ng chewing gum ang buhok ko't muntik nang makalbo tapos pinarusahan ako sa kasalanang di ko ginawa at heto naman ngayon, aabutan pa yata ako ng ulan. Bwisit.

Pumapatak na ang butil ng ulan at alam kong lalakas pa ito kayat dali-dali akong tumakbo hanggang sa makarating ako sa waiting shed na nasa labas ng school. Halos puno ang mga dumaraang jeep at iilan lang ang mga dumadaang sasakyan. Aish! Wrong timing ang ulan nato, for sure makakapag-taxi ako.

"Hi!" nagulat ako nang biglang may nagsalitang isang lalaki. Hindi pala ako nag-iisa dito sa shed. Creepy guy, nakangiti siya ngunit hindi siya nakatingin sa akin. 

Hindi ko siya pinansin. For sure he'll just flirt around with me and ask for my number so pinunasan ko nalang ng panyo ang mukha kong nabasa sa ambon.

"Hi! Nararamdaman kong hindi ako nag-iisa dito, Pwede bang sumagot ka man lang para masigurado kong hindi multo ang kasama ko ngayon? hehehe. Hirap maging bulag, hindi ko alam kung tao ba o multo tong nakakasalamuha ko." Nakangiti niyang saad kayat dahan-dahan akong lumapit sa kanya. I flashed my hand infront of his face. His face nor his eyes didnt react. He just kept on smiling like a little kid. Bulag nga siya.

Tiningnan ko ang suot niya. He's wearing a uniform from this school.

"They let blind people study here?" Tanong ko with my expressionless voice.

"Hay! Buti nalang tao ka" Relieved, he said while holding his chest. Korni ng bulag nato. "Hindi ka taga Jefferson High no?" He added

Whoa. Jefferson High pala ang pangalan ng school ko ngayon? Tingnan mo nga naman sa dami ng skwelahang nilipatan ko hindi ko na tuloy matandaan. Aish for sure maki-kickout din naman ako dito. Why bother. 

"Im a transferee" Tipid kong saad.

"Well Ms.Transferee, May program ang school para sa mga gifted na gaya ko" He proudly said still looking straight ahead.

"Gifted? Dont you mean disabled?" I asked and walked beside him.

He laughed "Adik ka Ms. Transferee. There's no such thing as disability. God made us all special in our own different ways. Gift sa akin ni God ang pagiging bulag pero sa ngayon di ko pa alam ano ang purpose ng gift nato"

"Purpose? Tch. Youre blind and you cant use your eyes. Korni mo" Mahina kong saad. Ayoko talaga kapag nakakarinig ako ng ganyan. Masyadong hypocrite, ayaw tanggapin na may mali talaga sa kanila.