Pretty but Deadly

Chapter 35: Offers

I kept remembering my encounter with Devon. I can’t believe myself I did that, leaving him without killing someone mercilessly. I didn’t know there is a little part of a good Samaritan in me. Ha, that’s funny! I should’ve shoot him and his guards their. But then, I don’t want to end his life like that with me all over the news and police will pester me in replaced of him, tsk.

Patuloy akong tumakbo upang makalayo sa lugar kahit hindi niya pinautos na habulin ako. Ilang eskinita na ang napasukan ko kahit hindi naman kailangan. Now, I’m just plainly walking while the sun is about to set. In the end, I realized it was tiring to always run, literally and emotionally. Devon will not stop chasing me and I will never let myself get caught. And the cycle continues. We just kept on pulling and pushing each other. None of us will give up, but I’m tired. Hell! I don’t even know his real reasons why he keep wasting his time on me. Nakakapagod. Nakakasawa.

Gusto ko lamang ng simpleng buhay. But what can I say? Both of my parents were assassins of Clemente Mafia. It was like I got no choice because I was destined to be connected in a deadly organization. If they were still alive, it could’ve been easier. But since they weren’t, it became hell to me. Their own organization, their own boss, killed them. And I wouldn’t accept a simple death, a single shoot of a bullet, for the Don. I could make his family pay by killing him. I’m willing to give his death the most grandiose way I could think of, an ambush like what they did to my parents.

Naagaw ng atensyon ko ang dulo ng kalyeng aking tinatahak. Tahimik at walang katao-tao. Mabigat ang pakiramdam ko sa lugar subalit ako ay tila sanay na. Nagpatuloy lang ako sa paglalakad dahil ito lamang ang daan para matungo ko ang bayan dahil doon ako makakahanap ng pwedeng sakyan pauwi sa hotel na aming tinutuluyan.

Unti-unti ng dumidilim at nakasindi na ang mga streetlights. Ilang poste ang layo sa akin ay may mga naaninag akong mga pigura ng mga lalaki. At kung hindi ako nagkakamali ay may nakasabit sa kanilang mga katawan na mga armas. Marami sila pero hindi ako nabahala at patuloy lang sa kalmadong paglalakad. Malamang ay mga pipitsugin at mahihinang nilalang na naghahanap ng gulo dahil akala nila ay nakakalakas ito ng kanilang estado. And--uhm--what do they call themselves? Gangsters?

Nang marinig nila ang pagdating ko, lahat ng atensyon nila ay napunta sa akin. Lagpas sampu sila pero wala akong pakealam. Kung hindi nila ako gagambalahin ay walang problema at mabubuhay sila. Nagngisihan at nagsenyasan sila sa patuloy kung paglalakad. Ang isa ay nagkasa ng baril na pawang tinatakot ako. I smirked behind the hoodie of my jacket that covers half of my face.

“Miss,” tawag ng nangunguna sa kanila. “Mukhang mali ka ng liko sa kalyeng ito a,” nang-uuyam nitong wika sa akin. Hindi ko siya pinansin at patuloy pa rin sa paglalakad, pero hinarangan niya ako.

I stop and counted three, “Get out of my way,” sabi ko ng may pagbabanta. Pero humalakhak lang ito kasama ng kampon niya.

“Inuutusan mo ba ako, ha?” he asked trying to threaten me like a complete moron he looks like.

“Have mercy on your useless life and let me pass in peace,” I told him instead.

Naghalakhakan muli ang kasama niya at kinatsawan siya. He scoffed at me like he is getting annoyed of my words. Yumuko ito at sinilip ang mukha ko mula sa pagkakatakip ng hoodie. Sinalubong ko ng walang takot ang tingin niya. Saglit itong natigilan ng makitang walang epekto ang pagbabanta nito, subalit agad itong nakabawi.

“Mukhang matapang ka, bata,” ngisi nito. “Sayang ang ganda mo kong ipililit mo ang gusto mo. Kung ako sayo tumalikod ka na dito at bumalik sa pinanggalingan mo dahil may importanteng transaksyong nagaganap dito. Iyon ay kung gusto mo pang mabuhay.”

Inangat nito ang kanyang kamay na tadtad ng tattoos upang subukang tanggalin ang nakaharang sa aking mukha. Pero bago niya ito mahawakan ay awtomatikong na akong kumilos. I abruptly grabbed his arm and twisted it like a stick. He cried in pain at my sudden move. Hinila ko ang bali nitong kamay at binuhat siya gamit ang aking likod upang pabagsak na ihampas ang buong katawan niya sa semento. Isang mas malakas na daing ang isinigaw niya kasabay ng mga singhap at mura ng mga kasamahan nito.