Dangerous Rose

dangerous chapter eight

|Red Lipstick|

-Rose-

     "Then, what happened next?" I asked.

Nasa gitna kami ng kama at nakaharap sa isa't isa. Kine-kwentuhan nya ako ng isang istorya. Nakangalung-baba lang sya at nakatitig sa akin habang nagkwe-kwento. Nakatitig rin naman ako sa mga mata nya habang simpleng nakaupo. Kine-kwento nya ang movie na favorite nya ng itanong ko iyon.

"They lived happily ever after." He said, grinning,

I raised my eyebrows, sad, "ganun na yun? Bat parang bitin?" Tanong ko naman. Nagsisimula palang akong ma-excite sa kine-kwento nya sa akin. At nakakalungkot kung yun na agad ang ending.

I saw and heard him chuckled, "joke lang!" Sabi nya naman agad sa akin. I knew it! I just smied at him and waiting for him to continue.

I raised my eyebrows when he didn't continue, "c'mon," I gently tapped her shoulder, "tuloy mo na!"

He was just grinning. I wrinkled my eyebrows. Why he's always acting like an idiot? Pinigilan ko ang sarili ko na huwag tumawa. Sa galaw at lahat ng ipinapakita nya ay halata na may gusto sya sa akin. I admit, I feel butterflies inside my stomach when he's doing  or telling something sweet to me. His the handsomest and the most helpful person I've ever met.

Pero kahit ganon, hahayaan ko lang sya sa gusto nya na maramdaman sa akin. Kailangan ko sya. Kailangan ko sya para sa mga plano ko. Kaya hindi dapat ako magpadala sakanya. Dapat sya ang madadala sa akin. I'll make him fall for me. Yun lang ang pinaka madaling paraan para magawa ko ang aking paghihiganti. At kailangan kong ipasintabi ang feelings na 'to

Tumayo na sya sa harap ko at inilagay ang kamay nya sa loob ng bulsa nya, "Itutuloy ko nalang later," he reached for my wrist, pulling it gently, "tara! Baba tayo. I'm starving." Sabi nya sa akin. Pero kahit hinihila nya ako para tumayo ay hindi ako tumatayo,

"Starving?" I asked, raising my eyebrows in curiosity.

He adorably nodded, "uh-hm. Kaya tumayo kana dyan, pleeease" hinila nya na ako ng mas malakas at napatayo na din ako sa harap nya. Nanatili lang na nakakunot ang noo ko. Frowning. Gusto ko pa rin malaman ang kine-kwento nya sa akin.

He pinched my cheeks, "smile na," he adorably widened his smile showing me his white teeth. I ignored it.

Dahil don hinawakan nya ang gilid ng labi nya gamit ang mga index finger nya, at ngumiti ng malaki, "Smiiiile!" He said, cheering me up. Ngayon ko lang napansin, meron pa la syang dimples. Making him more gorgeous.

And so adorable.

I chuckled. I can't help it,

I rolled my eyes, and playfully tapped his arm, he laughed, putting his hands down.

"Oh, diba? Effective." He said winking at me.

"Bastard." I said and crossing my arms. Hindi ko napansin na tumatawa na pala ako. Nagulat ako sa sarili ko. Napaisip ako sa mga bagong kilos ko.

When was the last time I laughed hard like this?

It's been a long time. Long, long time.

Napatigil ako sa pag tawa at napatigil din sya nang makita nya akong matulala. I lowered my head.

He hold my chin. Gently pinching it, "Rose..." Banggit nya sa pangalan ko at itinaas ang ulo ko sa pagyuko.

He caught my attention, "a-ah? Bakit?" Itinaas ko ang ulo ko at nakita ko syang nakangiti sa akin. He's so handsome. Pero agad nang nawala ang mga ngiti ko 'non. Kahit na nakita nya akong malungkot ay hindi nawala ang ngiti sa mukha nya.