Dangerous Rose

dangerous chapter eleven

|Partner; Victoria|

-Rose-

Nagising ako dahil sa malakas na ringtone ng cellphone ni Henry. Mabilis na akong magising kahit sa mahihinang kaluskos o tunog, simula noong nangyari sa akin.

Nakahiga at nakatalikod ako sakanya at yakap-yakap nya ako. Mahimbing na mahimbing ang tulog ni Henry. Hindi sya nagising. Dahan-dahan kong tinaggal ang kamay nya sa pagkakayakap sa akin at umupo. At kinuha ang cellphone nya. Suot ko ang polo ni Henry kagabi. Sinuot ko iyon kahit malaki sa akin, abot hanggang hita ko. At naka underwear lang.

Pagbukas ko 'nun ay nakita ko sa screen ang message at ang pangalan ng nagtext sakanya.

Partner; Victoria.

"Victoria?" Bulong ko sa sarili ng may pagtataka sa mukha. Pero hindi pa din binubuksan ang message.

Si Victoria?

Hindi. Baka ibang Victoria...

Napaisip ako dahan dahang inilapit ang hinlalaki ko para buksan ang message na iyon. May password. Pero alam ko iyon dahil nang umalis si Henry pinahiram nya sa akin iyon at sinabi kung ano ang password.

Agad kong tinype ang password at di nagtagal ay nabuksan iyon. Kasama na ang messages nila ng Victoria na nakita kong nagmessage sakanya.

Ang huling text nito sakanya ay;

Sir, Henry. We have a meeting for today. 1:30pm please don't be late. :) see you, Sir.

Hindi ako nakuntento. Inis-slide ko pa ang screen para tignan ang iba pang messages nila. Lahat naman iyon ay tungkol sa meeting or work. Nakita ko din na inaaya nang Victoria na iyon na mag-coffee or lunch sila pero tumatanggi si Henry for some reasons. Walang masyadong impormasyon na makukuha dito. Mukhang hindi sya ang Victoria na inaasahan ko.

Ibaba ko na dapat ang cellphone nya ng mag ring ulit ito. Pero ngayon hindi na ito text. Tumatawag na.

Tumatawag na ang Victoria na nagtext sakanya kanina.

Agad kong tinakpan ang speaker ng cellphone nya para h'wag magising si Henry. Thank god. Hindi sya nagising. Tumayo ako at lumayo kay Henry. Nakatayo ako sa isang malaking bintana na may kurtina at pinag iisipan kung sasagutin ko ba ang tumatawag sa cellphone nya.

I sighed and slide it to answer.

Inilapit ko iyon sa tenga ko at hindi ko iyon ni-loud speak para ako lang ang makakarinig. Doon ay narinig ko ang boses ng babaeng pinaka-kinamumuhian ko...

"Hey, Sir Henry! How's your day?" She greeted cheerfully, "is it a good morning?"

Slutty I must say. I didn't respond, but she continued,

"I just want to remind you that our meeting for today. I texted you but you didn't respond? That's why I called you to reassured that your accepting my text, you know?... Hello?"

I was breathing sharply. With an anger in my eyes and I clenched my hand into fist.

"Hello, Sir? Are you there?"

She sounds slut.

She sounds fake.

She sounds flirting.

I felt angrier. I think I'm going to explode. She didn't change. Still a slut and flirty girl I know.

I want to slap that bitch right now, or pour a muriatic acid on her face.

Hindi. Kulang pa lahat nang iyon.

"Hello Sir-"

Bago pa sya makapg salita ay agad ko nang ibinaba ang tawag nya. Denelete ko sa listahan ng tumawag ang pangalan nya para hindi malaman ni Henry na tumawag sya. At mariin kong pinindot ang button ng cellphone at ishinut-down ito.

Mas mabuti na yon para hindi na sya makatawag pang muli.

Si Victoria. Ang babaeng sumira ng buhay ko. Ang babaeng sumira sa akin.

Kasama siya ni Henry sa trabaho?

Sudennly, a smirk appeared on my lip. Crossing my arms together and pinching my chin and lips. I chuckled and shook my head,

Akalain mo nga naman, Victoria, noh? Pinagtatagpo talaga tayo ng panahon...

Kahit sila ayaw kang tigilan.

The words that played in my mind. I sighed in happiness.

Oo masaya ako. Dahil lahat ng nangyayari ay nangyayari ng walang kahirap-hirap. Parang kahit panahon at pagkakataon ay sang-ayon sa paghihiganti ko.

This was going to be so perfect.

The person I slept with, last night is the boss of the woman I hated the most. No. Hate is understatement.

Kinamumuhian ko sya!

Ngayon. Kailangan kong magkaroon ng paraan para makita sya. Hindi. Hindi ako magpapakita sakanya. Tatakutin ko muna sya. Sa paraan na ako ang maaalala nya. Na maiisip nya ulit ang lahat ng mga ginawa nya. At hindi sya makatulog sa gabi gaya ng nangyari sa akin sa lahat lahat ng ginawa nila.

At isa lang na paraan ang dapat kong gawin. Ang sumama kay Henry sa opisina. Alam kong imposible na mangyari 'yon dahil may meeting sila at hindi ako kailangan doon.

Pero sa lahat ng nangyari kagabi, alam ko na gagawin lahat ni Henry lahat ng gusto ko. At kasabay pa nun ang hindi nya matatanggihang ganda ko. Gagawin ko ang lahat para pumayag sya.

Ang nangyari kagabi ay isa sa mga plano ko. Lahat ng reaksyon, emosyon, at pagmamahal na ipinakita ko kahapon ay hindi totoo. Lahat ng 'yon ay arte lang. Hindi totoong binigay ko iyon dahil mahal ko sya. Binigay ko iyon dahil alam ko na kapag ginawa ko 'yon ay mas lalo nyang gagawin ang lahat ng gusto ko. Kahit na alam kong pinapatunayan nya sa akin na iba sya sa lahat ng taong nanakit sa akin, hindi na ako nagtitiwala. Dahil ganun din ang inakala ko kay Cedric dati. Kaya mas mabuti ng makikinabang ako sakanya, kesa sa walang mapala o magpakatanga.

Hindi ko na iniisip ang nararamdaman ng puso ko ngayon. Dahil matagal na iyong ng nabalot ng galit at pagsisisi. Pagsisisi na iyon ang sinunod ko noon. Kaya ngayon, mas mabuti ng utak ang gagamitin. Dahil panigurado... Hindi ako matatalo.

Pero bago 'yon kailangan ko muna magsimula sa pag parte na mas mapapapayag ko sya. Alam kong sa nagdaang araw, hindi na ako nagkakaroon ng nightmares. Pero sa tingin ko kailangan ko na ulit iyon ngayon. Pero hindi para totoo.

By acting it.

By faking it.

Hindi nya din alam na sinuot ko ang damit nya kagabi kaya hinubad ko iyon. Kasabay ang panty ko. At ibinalot ang kumot sa katawan ko at tumabi sakanya.

I wrapped my leg around him and placed my hand on his chest. He's still sleeping. Gorgeously.

But I need to wake him up.

Sa paraan na masusunod ang mga plano ko...

▪▪▪

Hey guys!!!

I know this chapter seems short from all those chapters I wrote. But I think it'll be more thrilling if I cutted this chapter. Just wait for the next chapter, please. And make me inspired and happy by commenting and voting for this chapter. :) thankyou. Mwa.

I dangerously love y'all.

Classy.