Her bir karışında yaşanmışlıklar olan , ağlatan ,güldüren, mutlu eden , üzüldükçe daha derine çeken ve daha nice duyguya ev sahipliği yapmış olan bu dünyada, kendi kurduğu dünyasını kendine mabet ilan etmiş hayalperest kişileri derinden etkileyecek...
Hayalperestlerin, kalbinden başka sermayesi yoktur.
Yokluk hayalperest; bitmişliktir, bir gitar sesinin ince melodisidir. Yada bir pianonun. O melodide karşılaşmaktır ve yine o melodide yokluğu hissetmektir hayalperest. Gitmek acıtır mı sence ? Veya sevgisizlik, yorar mı ruhu? Kelimelerin içinde kaybolmuş bir ruhu bile acıtır mı? Sebepsiz yere gülebilen bir kalbi peki? Üzemeyeceği tek şey bir çocuktur. Ufacık ellerinde minik parmaklarıyla tuttuğu şekeriyle , saf sevgiyle örülmüş kalbiyle onu hiçbir şey üzemez. Peki bir ayyaş ne hisseder ? Ne düşünür? Nedendir ayyaşlığı ? İpek bir tenin özlemini çekiyordur belki yada soğuk bir kaldırım taşinda hissetmiştir sevilmeyi... Bazen ruhum bir yumak olur dolanır odamda hayalperest, odamın hayaletlerinin arasına karışır diğer ruhların balını getirir bana. İşte o an açılır gönül gözüm. Satırlara karışıveririm. Ruhuma karla karışık yağmurlar dökülürken, ellerim benden habersiz hareket ederler. Ah şu arsız kalbim rüzgarla bir olup bütün kalplere dokunmak ister. Eger kalbin körse hayalperest ,hiçbir şey göremezsin , hissedemezsin. Şimdi kapat şu gözünü, koy en sevdiğinin nefeslerini hissetmiş ellerini kaburgalarına. Ne düşündün söyle bana, bilirsin tek sermayemiz kalbimizdir. Sonunda kafanı kaldır gökyüzene göm kendini Belki göz göze geliriz. Unutma gökyüzü herkesin. Senin ,benim , onun , sessizliğin, odadaki meleklerin , hayaletlerin ve harabe kalplerin...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
