"İçimizdeki eksiklikleri fark edemiyoruz..."
İçimde bir şeyler ölüyor sanki . Ellerimin arasından kayıp gitmesine izin vermediğimi sandığım şeyler yine benim yüzümden gidiyor farkında bile değilim.
Hani olur ya hava kapanır, bulutlar çöker, yağmur yağdı yağacak hatta hafiften atıştırıyor, o muazzam toprak kokusu burnuna gelirken yorganın altında kıvrılıp o sakin ve hafif melankolik anın verdiği huzuru hissetmeyeli çok uzun zaman olmuştu.
Gün geldi ,hissettim. Ne oldu peki? Ben söyleyeyim hayalperest hayat verdiği her mutluluğun her zerresinin karşılığını istiyor senden...
Huzuru hissettiğim yerlerim bile bu kadar yorgunken bu neyin karşılığı hayat? Neden duyguları ve ruhunu bu denli hissedebilen insanlar en üzgün insan oluyorlar?
Sorular, şüpheler , anılar... yaşamayı bırakma isteği getiriyor insana. Peki biz hayalperest bu isteği öylece kabul edecek biri miyiz? Sen söylemeden ben söyleyeyim : Hayır!
Bittik değil mi? Kalkacak halimiz yok, aklımızda adım atacak yer de yok.
Hayata inat yaşamak zorundayız . Evrenin bu kurulu düzenini değiştirme umutlarım hiç bitmeyecek.
En azından kendi durduğum yer farklı olabilir.
Bu gücü tekrardan içimde hissetmek istiyorum. İçimde var olan bu büyük umudun beni değiştirecek olan gücünü...
YOU ARE READING
HAYALPEREST 'TEN SEÇMELER
Non-FictionHer bir karışında yaşanmışlıklar olan , ağlatan ,güldüren, mutlu eden , üzüldükçe daha derine çeken ve daha nice duyguya ev sahipliği yapmış olan bu dünyada, kendi kurduğu dünyasını kendine mabet ilan etmiş hayalperest kişileri derinden etkileyecek...
