What's Up? 2 ✓

46. Bölüm (İyi geceler)

Öfkeyle telefonu kaldırıp etraftaki insanları inceledim. Yifan ve Yixing bir köşede sohbet ediyorlardı. Diğer tarafta adını bilmediğim üç kişi gülüşüyorlardı. Diğer bankta tek başına oturan bir kız vardı.

Hızlı adımlarla kızın yanına gidip elindeki telefonu hışımla aldım. Önce numaramın onda olup olmadığını sonra da mesajlarını kontrol ettim. Tabi ki yanlış alarmdı.

Kızdan özür dileyip tekrar içeri girdim. Hiç keyfim yoktu. Jongin fark etmiş olacak ki yanıma geldi.

"Bir şey mi oldu?"

"Boş ver.."

"Sehun'la tekrar iyi olmanıza sevindim."

"Evet.. Ben de.."

" Ona ne aldın?"

"Yemezler Jongin. Hemen sevgiline yetiştireceksin değil mi?"

"Ama.."

"Olmaz dedim. Sen ne aldın?"

"Ben hediyemi partiden sonra vermeyi düşünüyorum. Ona güzel sürprizlerim var."

"Öyle mi.. Sehun nerede? Onunla konuşmam gerek."

"Sanırım mutfakta. Basket takımından biriyle sohbet ediyordu."

"Sevgilini fazla tek bırakma Jongin. Her neyse.. Ben birazdan eve gideceğim. Görüşmek üzere."

"Pekala.."

Jongin'in sürprizini öğrendiğim için gitmem gerektiğini düşünüyordum. Sehun ısrar etse de sevgilisinin planını bozmak istemiyordum. Mutfağa gittiğimde Tao'yla sohbet ettiğini gördüm.

"Kardeşimi biraz alacağım Tao. Daha sonra konuşursunuz."

Gülümseyip selamladım ve çekiştirerek götürdüm.

"Ne oldu dostum?"

"Sehun üzgünüm ama gitmem gerek. Önemli bir işim çıktı da.."

"Ne işi? Doğum günümde beni yalnız mı bırakacaksın?"

"Sevgilin burada. Hem sen de o tuhaf çocukla sohbet etmek yerine Jongin'le ilgilen. Şimdilik gidiyorum. Ama söz daha sonra telafi edeceğim."

Arkadaşıma son kez sarılıp oradan ayrıldım. Sürekli izleniyor olmak huzursuz hissettiriyordu. Bu yüzden koşarak eve gittim. Takip ediyor olabileceğini düşünüyordum. Tabi ki böyle bir sapık evimi de biliyordur. Ama yine de etrafımda olmasını istemiyordum.

Eve gider gitmez ılık bir duş alıp kendime geldim. Hiçbir şey için enerjim yoktu. Havluyu bırakıp çamaşırımı geçirdim ve yatağa girdim. Sapığımdan uzakta olmanın huzuruyla gözlerimi kapattım. Ama her zaman olduğu gibi yine mutlu anımı bozan şey bildirim sesiydi.

'Bana iyi geceler demeden uyumayacaksın değil mi?'