Lucy
Opeens hoorden we voetstappen dichterbij komen. “Ah Lucy, ben je weer een beetje beter? En ik zie al dat jullie met elkaar kennis hebben gemaakt!” hoorde ik de vrolijke stem van Danny. Ik draaide me om en zag dat hij schrok. Hij vroeg bezorgd: “Maar wat is er nou met jou gebeurd? Je lip is gescheurd, heeft een blauw/paarse kleur en is opgezwollen en je neus is dik.” Ik grinnikte en wees naar Zoë die schuldbewust naar haar deken keek. De man moest lachen en zei: “Ah, dus zo hebben jullie kennis gemaakt. Zij dacht: 'Laat ik dat meisje maar eens even gaan slaan. Dat zou ze vast leuk vinden!'. Ik knikte heftig en zei: “Ja en ik vond het zo leuk dat ik op de grond viel van het lachen!” Zoë begon te jammeren: “Ah hou alsjeblieft op jullie allebei! Ik voel me al zo schuldig!” We moesten allebei lachen, en toen vertelde ik het hele verhaal. Toen ik daarmee klaar was kwam Danny niet meer bij van het lachen. “HAHAHA jullie zijn me ook een stelletje!” We knikten allebei en keken lachend naar elkaar. Opeens zei Danny: “Zullen we jou weer even laten slapen? Je bent nu vast nog wel moe. We komen zo wel weer terug goed? En als er iets is, dan kun je altijd naar de dokter gaan, want we zijn nu in zijn huis. Oke?” Zoë knikte en ze ging weer liggen. Al snel hoorden we haar regelmatig ademhalen en zo wisten we dat ze sliep.
Ik liep met Danny langs de zee en zag hier en daar een verdwaalde palmboom, en een paar kokosnoten en andere troep op het zand liggen. “Ze is best wel aardig, maar ik vraag me af waar ze vandaan komt en waar ze over droomde.” begon ik. Danny knikte en zei: “Ja, dat vraag ik me ook af. Toen je me vertelde wat ze tegen je had gegild denk ik dat ze van het schip van Davy Jones komt.” Ik keek hem vragend aan. "Wie is Davy Jones?” Danny zei: “Dat is een vreselijk persoon. Nouja eerst was hij een persoon, maar nu is hij letterlijk veranderd in een glibberig monster met een adem van dode lichamen en hij heeft heel veel tentakels. Je valt al flauw als je hem voor het eerst ziet. Zeker in jouw geval..” Ik rilde en hoopte dat ik hem nooit tegen zou komen. Ineens herinnerde ik me weer dat ik het verhaal nog moest horen over mijn ouders. Maar voordat ik daar over begon vroeg ik: “Heeft u alle spullen nog kunnen redden, en uw huis?” De man knikte en zei: “Ja ik was net klaar toen jij de zee in ging.” Opgelucht haalde ik adem en vroeg toen: “Hoe is het eigenlijks gegaan? Ik bedoel ik weet alleen nog dat Zoë het vlot kon vastgrijpen en dat we toen gillend onder water werden gesleurd. Maar daarna werd alles zwart voor mijn ogen. Wat is er toen gebeurd? Hoe hebben ze ons gered?” Danny zei: “Nou toen de golf kwam gilden we allemaal, maar gelukkig hadden jullie op de een of andere manier de vlot nog vast. Door een grote golf kwamen jullie op het zand terecht. Jullie waren allebei buiten westen maar gelukkig hielpen er een paar mensen mee om jullie naar de dokter te brengen. Daar hebben jullie twee dagen liggen slapen en vandaag zijn jullie wakker geworden.” Ik knikte en vroeg toen: “En waar is de vlot?” Danny zei: “Naast mijn huisje. Toen jullie werden weggedragen liep iedereen te klappen voor jou omdat je haar hebt gered en ze noemden je held.” Ik glimlachte en werd blij.
“Maar vertel eens, hoe zit dat nu eigenlijks met mijn ouders?” vroeg ik even later, nadat we een tijdje gewandeld hadden. Danny kuchte even en vertelde toen eindelijk het hele verhaal. “Nou zoals je weet zijn je ouders op een schip geweest. Ja toch?” ik knikte en was benieuwd naar wat hij nog meer te vertellen had. “Wel, ik zal er maar niet langer meer om heen draaien. Ze zijn piraten. Ze hebben elkaar ontmoet op een feest. Kijk hun overgrootouders waren ook piraten geweest van 'The Black Pearl' maar toen ze oud werden gingen ze op een rustig eilandje wonen. Ze wisten van elkaar niet dat ze op hetzelfde eilandje terecht waren gekomen. Toen jouw ouders 16/17 waren gingen ze naar het dorpsfeest en ontmoetten elkaar daar. Nou hun relatie duurde heel lang, dus hun families gingen ook kennis maken, en zo kwam het dat hun overgrootouders elkaar weer tegenkwamen. Dat was een erg leuke verrassing. Jouw ouders vonden het heel gaaf dat hun opa en oma vroeger zo waren en zij wouden het liefst in hun voetsporen treden. Maar hun ouders vonden dat helemaal niet goed. Toen zijn ze op een dag toch stiekem mee gevaren met 'The Black Pearl' en hun ouders waren woedend. Ze zeiden dat ze nooit meer terug mochten komen. Ja dat was natuurlijk niet leuk, maar het was misschien ook wel een beetje hun eigen schuld. Hoe dan ook, het piratenbloed zat in hun en ze wouden niet meer weg van het schip. Maar opeens werd jij geboren. En dat was niet zo handig op een schip. En daar kwam nog bij dat iedereen in het dorp hun haatte omdat ze dachten dat jouw ouders de kant hadden gekozen van de vijand. Want je weet dat de meeste piraten slecht zijn.”
Ik knikte en Danny haalde een paar keer adem voordat hij weer verder ging met praten. “Ze dachten: ' we laten onze Lucy hier opvoeden en doen alsof we geelzucht hebben zodat we uit beeld verdwijnen.' Zo kwam het dat jij ze nooit gekend hebt, maar ze houden echt van je! Het liefst hadden ze je voor altijd bij zich gehouden, maar ze wouden niet dat iedereen jou ook ging haten omdat jouw ouders piraten zijn. Ze wouden dat jij zelf kan beslissen wat jij wilt doen. En de hele begrafenis is in scéne gezet, want ze lagen dus in de kisten en ze dreven op het water richting de zee ze zijn later door die schepen weer opgepikt en nu zitten ze dus op het schip van Jack Sparrow!” Ik was stomverbaasd toen ik dit alles hoorde. Mijn ouders? Piraten?? En hun opa en oma's waren dat ook? “Maar waarom hebben ze me aan die gemene mevrouw meegegeven?” Danny dacht even na voordat hij antwoorde: “Nou jij hebt heel even bij hun gewoond en toen het bekend werd dat ze zogenaamd geelzucht hadden, hebben ze jou aan een mevrouw meegegeven die toen bij hun de schoonmaakster was. Ze was altijd erg chagrijnig, maar liet dat nooit aan jouw ouders merken. Ze had hun beloofd goed op jou te passen en nog meer van die mooie woorden, maar zoals je gemerkt heb is dat nooit gebeurd jammer genoeg. Toen jouw ouders hiervan hoorden stuurden ze die vreemde vrouw op jouw af, die jou gered heeft en lieten piraten het dorp overvallen als straf.” Ik was verbijsterd. “Wat?!” riep ik uit. Danny keek me schuldbewust aan en zei: “Ja meisje, dat hebben ze echt om jou gedaan.” Ik knikte onder de indruk en vroeg toen met trillende stem: “Dus ze zijn me nooit vergeten?” Danny schudde zijn hoofd en zei: “Nee lieve kind, nooit! Maar ze konden niet terug gaan omdat het dan bekend zou worden dat alles nep was en dan zouden er voor jou ook moeilijkheden komen. Daarom moest het zo. Maar ze hebben altijd tegen me gezegt dat ik op jou moest letten.” Ik keek hem verbaasd aan en zei toen met een lachje: “Nou dat is dan heel goed gelukt!” Danny keek blij en zei toen: “Ik moest je nog de groetjes doen van je ouders! De laatste keer dat ik ze zag was een paar weken terug.” Nu was ik helemaal vrolijk. “Serieus? Echt waar? Aawh wat lief! Doe ze maar terug!” Maar ineens stond in stil. “Wat is er?” vroeg Danny bezorgd. Met een zenuwachtige stem vroeg ik: “Is het.. is het mogelijk dat ik ze ooit eens mag zien?” en ik voelde me heel warm worden. Danny keek me blij aan en zei: “Natuurlijk! Oh als je ouders dat zullen horen zouden ze zo blij zijn! Maar je bent niet boos op ze of wel?” en hij keek me onderzoekend aan. “Want je ouders snappen heel goed als je dat wel bent. Dat zouden zij ook zijn als dat met hun was gebeurt.” Ik schudde heftig mijn hoofd. Boos zijn? Welnee! Blij! “Nee ik snap die keuze heel goed die ze gemaakt hebben! Bedankt voor het vertellen! Ik ben juist zo blij dat ze nog leven! Ik wil ze echt graag zien!” zei ik enthousiast en ik huppelde in het rond. Danny glimlachte en liep rustig achter me aan.
Toen we weer terug waren stonden er een paar luxe huifkarren voor het huis van de dokter. Nieuwschierig bekeek ik wat in de huifkarren lag. Maar Danny trok me er vandaan en zei: “Doe maar niet, straks denken ze dat je iets wil gaan stelen ofzo.” Ik knikte teleurgesteld maar ik kon het niet laten om de mooie paarden te aaien die er goed verzorgd uitzagen. Ja je ziet niet elke dag een paard. Dit is denk ik mijn eerste keer dat ik een paard zie! Dat is bijzonder! Met een blij maar zenuwachtig gevoel liep ik het huis binnen.
