The Way To His Heart (The Starving Squad #3)

Chapter 17: Heavy Heart

Mona felt her heart getting heavier by the minute. Hindi na sila muling nakapag-usap nang maayos ni Felix nang bumalik si Angela sa table nila. She just watched the two bond, while she pushed her tears back. Ayaw niyang umiyak sa harap ng dalawa, kaya itinutok niya ang atensyon sa pagkain kahit hindi na niya iyon malasahan.

After their lunch, inihatid siya nina Felix pabalik sa shop. Nang bumaba siya ng kotse, lumabas din si Felix.

"Will I see you again?" seryoso nitong tanong.

Dahil hindi niya alam ang isasagot, lumapit siya sa harap ng kotse at kinatok ang bintana. When she got Angela's attention, she waved. The child waved back.

"Pasok na 'ko. Ang dami ko pang gagawin, e," sabi niya nang hindi tinitingnan si Felix.

"Mona..."

Dire-diretso siya pagpasok sa shop. Hindi niya pinansin ang panunukso ng mga empleyado. Sa hitsura siguro niya, pansin na ng mga itong ayaw niyang makipag-usap.

Nagkulong siya sa opisina niya at doon tahimik na umiyak.

--

Halos tatlumpong minuto rin siyang nakakulong doon. Ipinahinga niya ang mga mata at inayos ang makeup. Nang lumabas siya para ituloy ang trabaho, tahimik lamang ang mga empleyado niya. Ramdam niyang gustong itanong ng mga ito kung ano'ng problema, pero walang naglalakas ng loob na manghimasok.

They respect her privacy. Dahil pamilya na ang turing ng mga ito sa kanya, marunong ang mga itong makiramdam kung pwede bang makialam o hindi. Kahit si Tatay Ben, tahimik lang habang nakasunod ang tingin sa kanya. She wanted to ask the old man for advice, but didn't want to put Felix in a bad light. She also didn't want to burden anyone with her problems. Sanay kasi siyang siya ang nilalapitan kapag may problema.

Sa mga panahong siya naman ang walang mapagsabihan ng problema, mas pinipili niyang mapag-isa. Iiyak hanggang sa maibsan ang sama ng loob. And since she can't cry with everyone watching her with worry, she decided to go home early.

Pinilit niyang kumain ng hapunan kahit wala siyang gana para makainom siya ng wine. She poured herself a glass of her most expensive wine and sat in front of the TV to watch something... anything that can take her mind off of what happened earlier.

Cake Boss did the trick. It helped a little.

But the distraction didn't last for long. Bigla kasing may dumating na hindi niya inaasahan.

When someone rang the doorbell, she wasn't really expecting anyone in particular. Lutang na siguro siya dahil sa pag-iyak kanina o baka may kaunting tama na ang alak sa kanya.

So hindi siya prepared na makitang muli si Felix. May dala itong bulaklak.

"Hi!" he greeted. "Pinuntahan kita sa shop mo pero sabi nila umuwi ka raw nang maaga kaya dito na 'ko dumiretso."

"Uhm... yeah. I just wanted to rest so..."

"Nag-dinner ka na? Gusto mong—"

"Yeah, I already ate."

"Oh..."

Mukhang nadismaya ito sa sagot niya. Agad naman siyang tinamaan ng konsensya.

"I can cook for you, if you want. Pambawi do'n sa last time na hindi natin nagamit 'yong binili mo."

The last time that something happened to them and they had to order food because she's too tired to cook... It felt like a long time ago, kahit na parang last week lang yata 'yon nangyari.