The Way To His Heart (The Starving Squad #3)

Chapter 37: Chasing Hearts

Mona had to profusely apologize to Fresia. Days before her friend's wedding, she had to back out. Hindi man nagpakilala ang tumawag sa kanya, alam niya na si Felix iyon. Ramdam niya. And him calling her and sending her that unusual message meant one thing: he was looking forward to seeing her at the wedding. And that made her not want to go, because unlike him, she doesn't want to see him again. Kahit anong kumbinsi niya sa sariling kaya niya, alam niyang hindi naman talaga.

"It's okay, Mona. I understand," was Fresia's answer when she called. Rinig niya ang disappointment sa boses ng kaibigan at naaawa rin siya kay Bullet dahil baka magalit dito si Fresia dahil sa nangyari, pero ayaw na talaga niya. She'd rather not have their paths cross again. She's still getting over him. Kapag nagkita na naman sila, baka bumalik na naman siya sa umpisa. She needs more time to get him out of her system.

Brandi took her place as the maid-of-honor, and her friend assured her that she's more than happy to be a proxy.

On the day of the wedding, umuwi sila ni Baste sa Quezon. Ayaw niyang magtagal sa syudad. Alam ni Felix kung saan ang bahay niya. Alam din nito kung saan ang bakeshop. Mabuti na 'yong malayo siya.

--

It was almost midnight when she finally decided to sleep. Kahihiga pa lamang niya sa kama nang biglang makarinig ng ingay mula sa labas. Kinuha niya ang unan at ipinangtakip sa tainga. It muffled the noise a little, but not enough.

Napabalikwas siya ng bangon nang marinig ang boses ng ama. Parang nag-aamok ito ng away.

Tumakbo siya pababa. Naabutan niya ang ina sa may pintuan ng sala.

"My, ano'ng nangyayari? Bakit maingay?"

"Anak..." Hinila siya nito palayo ng pintuan. "Umadyo ka na. Sige na."

"Bakit po? Sino'ng kaaway ni Daddy?"

Bihirang-bihirang magalit ang daddy niya at hindi ito eskandaloso, but he's both of those things at the moment. Something agitated him. Hindi naman madaling magalit ang ama niya, kaya nakakapagtakang bigla-bigla na lamang itong nagsisigaw.

Not waiting for her mother's answer, nilampasan niya ito at sumilip sa pintuan. Her blood ran cold at the sight of him, still in his tux and a little bit drunk. He reached out his hand towards her.

"Mona, please, I just want to talk," he pleaded.

"Aba'y talagang hindi ka aalis, ha!" singhal ng daddy niya.

Her father's voice made her vision zoom out. The blurry images around Felix started to take shape. Saka niya nakita si Mickey, na nakatayo sa may sasakyan. Ito yata ang naghatid kay Felix, seeing that he's in no condition to drive. Ang mga kapatid niya, hawak-hawak sa tigkabilang braso ng daddy niya. At ang daddy niyang may hawak na itak.

"Daddy!"

Patakbo niyang nilapitan ang ama. Tumigil naman ito sa pagpupumiglas.

"Bebe! Bakit lumabas ka?!"

Nilapitan niya ang ama at hinawakan ang kamay nitong nakahawak sa itak. "Dy, wala sa lahi natin ang mamamatay-tao. Akin na 'yan."

"Mona," tawag ni Feli. Akmang lalapit ito kaya itinaas na naman ng daddy niya ang hawak nitong itak.

"Dy!" saway niya sa ama. "Ex-baranggay captain ka pa naman! Akin na 'yan!"

"Mona, talk to me, please..."

"Pumasok ka na," mariin namang utos ng daddy niya.

"Opo." Hinila niya ang ama papasok ng bahay. Hindi niya pinansin ang pagtawag ni Felix dahil alam niyang magagalit lalo ang daddy niya. Nang makapasok sa loob ng bahay, kinuha niya ang itak sa ama at saka ibinigay sa mommy niya para ipatago. Saka siya nagpaalam na lalabas.