Hani diyolarya her zaman iyiler kazanır. Ama bu dünyada iyiler kazanmaz.
Canından çok sevdiğin insanlar bile kötülüğünü düşünecek kadar kötüler.
Bu hayatta ben bencil olmayı öğrendim.
Babam annemi deliler gibi severken annem onun sevgisini hak etmemişti aldatmıştı.
Peki babam bunu hak etmiş miydi?
Hayır.
Sadece sevenler üzülüyo hep bir bedel ödüyolar. Babamda canıyla ödedi o bedeli.
Peki ben ben neyle ödüyecektim.
Aslında şuan ödüyorum sevdiğim adam annemin sevgilisi.
Daha ne kadar imkansızlığa gidicek bu yol hiç bir fikrim yok.
Benim yada benim gibilerin sevmmeye neden hakkı olmaz.
Güzel sevdiğimiz için mi.
O benim her gözümün içine baktığında her konusmasında, gülmesinde kalbimin nasıl attığını bilemez kimse.
Bana nasıl duygular hissettirdiğini bilemezsiniz.
Beni öptüğünde ruhumun kanatlanıp uçtuğunu hissetmiştim.
Kıskandığında işte beni kıskanıyo, sahipleniyo diyip kendime umut vermem.
En berbat oluşum onun sayesinde.
En mutlu oluşum onun sayesinde.
O bir gün benim olucak.
Bu kötülük değil.
Sadece BENİM OLANI İSTIYORUM.
YOU ARE READING
BENİMSİN
Teen FictionSimay hiç olamaycak birinden hoşlanıyor ve hatta onu çok arzuluyo. Kendini deli gibi hissediyo ama duygularına bir türlü söz geçiremiyor.
