Kabanata 4

28.2K 1K 91
                                    

Kabanata 4

Tracy

Para akong biglang natauhan nang marinig ang sinabi ng lalake. My eyes blinked a couple times while I'm trying to process what he just said.

"I—I'm sorry, what?" I asked, trying my best not to raise a brow because of his playful gaze.

His brow cocked as he pursed his lips together as if he's trying his best not to smile... Or smirk. Mayamaya'y tumikhim siya at hinagod ang palad sa buhok. His dark brown wavy hair looks messy, making him look more attractive.

Dangerously drop-dead gorgeous perhaps...

She hates her eyes right now. Hindi niya mapigilan ang patuloy na pagtapon ng tingin sa lalake sa kabila ng danger signs na winawagayway ng rasyonal na bahagi ng kanyang isip.

"So what brought you here, luv?" he asked as he folded his toned arms in front of his chiseled chest.

Napunta tuloy sandali sa dibdib niya ang aking tingin kahit na hindi naman ako dapat maging interesado roon. Goodness! What's with this man that I am having a hard time controlling myself? Ni hindi ko rin napigilan ang mapasulyap sa ibaba ng belt niya kahit alam kong hindi ko iyon dapat tingnan!

I had to swallow my own saliva to get my mind straight again. Kaya lang napansin niya yata ang paglunok ko kaya mahinang natawa ang loko.

"You know, I could just take it off, luv. It would be a pleasure."

Napatiim-bagang ako sa hiya at inis. Inirapan ko siya at kaagad na sinimangutan nang maitago ko ang malakas na epekto niya sa akin. Bakit naman kasi maging ang simpleng tawa ng lintik na ito ay iba ang epekto sa aking sistema? Nagiging manyak  yata ako tumapak lang ako sa lugar na ito!

I inhaled a sharp breath while dodging his gaze. "Please stop calling me luv."

Umangat ang sulok ng mga labi niya at ang tingin ay naging mapaglaro. "Why would I... luv?" Nagpigil siya ng tawa ngunit umabot naman ang ngiti sa mapang-akit na mga mata.

Naningkit ang mga mata ko dala ng labis na inis. "Because, Mr. whoever you are, it's inappropriate to call a stranger that way."

Tuluyang lumabas ang mapuputi at perpekto niyang mga ngipin. His gaze became playful, and when his eyes landed on the side of my neck right where my scar is, he touched the corner of his lips with the tip of his tongue before he bit it.

Napalunok ako nang may kakaibang sensasyong dumaloy sa aking katawan. It was like something inside me is begging to be reunited with someone. My skin felt a fiery rush of adrenaline as if I was suddenly lit up to burn.

The guy sighed. Mayamaya'y umiling-iling siya bago tumikhim. "This is a very dangerous place."

Tinaasan ko siya ng kilay. "Yeah, I can see that."

Nagpigil siya ng ngisi at muling sinalubong ang aking tingin. "So what brought you here, hmm?"

Tuluyan kong inipon ang lakas ng loob upang makapasok sa syudad kaya naman inayos ko ang aking tindig at nilabanan ang makahulugan niyang tingin. "I need to speak with Mr. Grimmerson. I have a proposal—"

"The Alpha is already taken." He faked a smile. "You didn't know?"

"What? No, goodness! Hindi kasal ang ipinunta ko rito."

"Hindi pala? Shet talo yata pusta ko," an unfamiliar voice said.

Napalingon ako sa pinanggalingan ng tinig. There, I saw another man sitting on the hood of my car while munching some . . . popcorns?

Teka nga? Kailan pa iyon doon? How come I didn't even notice him earlier?

The guy with brunette hair smiled widely then waved his hand. "Hi. I'm..." Sumubo siya ng popcorn. "In love," he added before winking at me.

ALPHAS OF REMORSE SERIES #1: The Blue-eyed AlphaWhere stories live. Discover now