All Out of Love

Chapter 1

Chapter 1

Find

It's been a week since the accident happened. You were still nowhere to be found, there's no witness to see if someone brought the victims to the nearest hospital but when I tried to check if she was there, wala siya doon. Hindi naman ako nagkakamali na sa sinakyan niyang bus dahil papunta siya ngayon sa probinsya niya, just like what she said before she left me. Maraming nagsasabi sa akin na baka hindi naman daw talaga kasama ang girlfriend ko sa aksidente. And I hope that baka is something good.

I'm still go back and forth to the accident area still hoping that you are waiting for me there but I see that no one will come. No you will come out. Minsan napapaisip akong sumunod na lang din ako sayo dahil sa pagkakataong iyon ay magkikita tayong dalawa.

In a sense, that we can give ourselves a lifetime on heaven.

"Hey, Kib!" someone caught my attention so I look out on her and give a raise in brow. "Got a news?"

I shook my head in response, "there's nothing new, wala pa rin naman silang mahanap na rason kung bakit nawawala si Eda."

She sighed and had a pat on my shoulder, "magkikita rin kayo soon, Kib, trust me."

"I'm not losing hope, Ara." Ngiti ko pa sa kanya pero ramdam ko namang walang buhay iyong mga ngiting iyon. How can you smile when you think of someone that you're afraid to lose? I can't help myself but just to pretend that I'm okay. "By the way, may shift ka mamaya?"

Ara nodded, "yes, why?"

I shook my head, "wala, gusto ko sanang mag-chill out muna at pampawala ng stress, won't you mind if samahan mo 'ko?"

Agad namang lumapad ang mga ngiti nito. "Pwede ko namang tawagan 'yong mate ko para siya muna ang shift sa akin ngayon, masasamahan kita kung pumayag siya."

"Talaga?" aniko.

Tango pa nito sa akin, "sige, tawagan ko siya."

"Tawagan mo na lang din ako ah." Sabi ko naman sa kanya.

Iniwan ko naman si Ara doon dahil may mga kasama din siyang mga kaibigan niya. Kagagaling ko lang din sa presinto to get some new from the accident lang week pero hanggang ngayon ay wala pa rin silang news about her. Hindi ko alam kung bakit pero ako lang ata itong may ganang hanapin pa siya.

Hindi naman kasi ako sumusuko na makikita ko pa siya. This happen for a reason, this turn out of events challenge the destine of the two of us. Wonder why our world hasn't met again.

Kailan kaya siya magpapakita muli?

I got home on the apartment, agad naman akong humiga sa sofa at hindi ko namalayan ang mabilis na pagpikit ng mga mata ko. Sa sobrang paghahanap sa kanya, kahit umaga't gabi ay inaabangan ko ang pagbabalik niya. Umaasa pa kasi ako na magpapakita siya sa akin.

I woke up in a phone call, hindi ko na tiningnan kung sino ang tumatawag dahil sa mga ganitong tawag ay natataranta na lang ako. Hoping that she'll call me. When I heard a girl voice on the other line, I freaked out inside but when I realized that familiar voiced, I sighed in defeat. It wasn't her.

"Hey, Kib, I'm sorry I can't be with you tonight, hindi kasi pumayag 'yong ka-shift ko eh. Sorry, we'll it make up another night, if that's okay with you?"