All Out of Love

Chapter 20

Chapter 20

leaving love out of me

I fly back to Palawan. Olisha called me as she knew about what our parents did to decide on us. Olisha knows what I feel kaya wala siyang angal sa gusto kong gawin, she supported me anyway. She wanted me to happy at iyon naman talaga ang gusto kong mangyari. Pipilitin niya daw na ipatigil sa kanyang ama ang gagawing arrange marriage, kung matutuloy iyon ay mismong kaming dalawa ni Olisha ay hindi na magpapakita sa kanila.

They don't decide for us, they don't choose whom will gonna marry. We are destined to someone we are meant to be.

Olisha even said that I should find Eda and follow what my heart desires because I stay still to what they want, I will be the one who'll be lost.

When I arrived at aiport, I immediately go back to the Skylight Hotel and search for the manager. I'm glad that he was there. Nagulat pa nga ito dahil akala niya ay umalis na ako but when I asked for Eda's address, hindi naman niya alam kung saan ito nakatira so I asked for her resume.

"I'm not sure if she was still there." Ani ng manager nito.

"I hope she's still there."

I headed to the hr desk and ask for Eda's background information, noong una ay ayaw pa ito ibigay sa akin dahil confidential ang mga iyon but pleased the hr personnel and so in the end, they gave me what I want.

Hindi na ako nagpaligoy ligoy, agad akong umalis para hanapin siya. Sana hindi mali itong ginagawa ko, sana tama ang desisyon kong babalikan ko siya. Hindi ko gustong saktan ang mga taong iniwanan ko pero heto na naman ako, hinahanap ko na naman ang taong mahal ko.

I tried to contact her, nakuha ko iyon sa kanyang pinasang resume. Nakailang tawag ako sa kanya pero hindi naman niya ito sinasagot. Alam ko naman ang ugali ni Eda na mahilig magpalit ng number. Siguro nga nagbago na naman siya ng number niya. Wala na akong ibang choice kundi ang puntahan siya sa tinutuluyan nito.

Hindi naman iyon kalayuan kaya mabilis ko lang itong napuntahan. Nang puntahan ko naman ang bahay niya ay kumatok naman kaagad ako, matutuwa na sana ako ng bumukas iyon pero ibang tao naman ang bumungad sa akin. Isang lalaki, may babaeng sumilip mula sa kanyang likod at buntis iyon.

"Anong kailangan mo?" tanong naman nito sa akin.

"Kung hindi ako nagkakamali, dito 'to diba?" pinakita ko naman ang address sa kanila.

Tumango naman ang lalaki ng mabasa iyon. Kumpirmasyon iyon na nasa tamang lugar nga ako. "Dito nga 'yan, ano bang kailangan mo?"

"Dito ba nakatira si Perdita Aldair?" iyon kaagad ang tanong ko.

"Hindi," sagot naman sa akin ng kasamang babae nito, asawa siguro niya. "bagong lipat lang kami dito."

"Kailan lang?" tanong ko.

"Kahapon lang." sagot naman nito sa akin. "Baka naman nagkakamali ka lang pero bago kami tumira dito ay may babaeng tumira rin dito pero umalis na siya."

Bumagsak naman ang balikat ko sa sinabi nila. Nagpasalamat na lang din naman ako sa kanila. Mayamaya lamang ay nararamdaman ko ang unti unting pagbagsak ng ulan. Tiningala ko ang langit at unti unti silang bumabagsak sa akin. Kasabay ng mga patak ng ulan ay siyang pagtulo ng mga luha ko.

Akala ko makikita na ulit kita. Makakasama pero hanggang sa ngayon ay pinapahirapan mo pa rin akong hanapin ka.

I walked through the pouring rain. Wala akong dalang damit, I flew here just to find Eda pero mukhang matatagalan ako dito. I don't know where to go, where should I find here. Hindi ko kabisado ang Palawan kaya mahihirapan akong hanapin siya dito.