Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Codziennie mijała go na stacji metra, bywało tak, że jechali nawet w tą samą stronę. Czasami zbyt mocno zapatrzona w jego osobę potrafiła przegapić stację, na której powinna wysiąść. Była nim zafascynowana, jak czytelnik książką, ogrodnik kwiatami, jak astronom zafascynowany jest gwiazdami na niebie. Song Ji Eun była zauroczona nim jak ulubionym obrazem w galerii. Chciała, go uwiecznić, aby w dniu, kiedy się nie spotkają poszukać natchnienia w namalowanym portrecie.
Po dotarciu do domu, lub na uczelnie, gdy próbowała przenieść na płótno jego piękno, godzinami wpatrywała się w biel materiału lub ściany. Nie potrafiła go sobie przypomnieć, jak przez mgłę widziała tylko rysy twarzy i zmieniające się kolory włosów na głowie, lecz jego ręką nie potrafiła zrobić nawet kreski. Utkwiła w martwym punkcie, jak nigdy wcześniej, na samym początku.
Mijała każdego dnia wiele ludzi, których twarze potrafiła rozrysować i przedstawić barwami po kilku godzinach. Nie było też rzeczy, której nie była w stanie namalować z emocjami, które towarzyszyły jej gdy to zobaczyła.
