Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
Min Yoon Gi wyczekiwał przed wydziałem plastycznym Song Ji Eun tupiąc nogą melodię, która w końcu ułożyła się w jedną całość. Nagrali jego piosenkę w momencie, gdy słońce chowało się za horyzontem, noc witała swoją ciemnością i chłodem, a w nich samych wrzało i świeciło jasne światło nadziei i szczęścia.
Odnalezienie klucza do furtki nie jest wcale tak trudne jak mogłoby się wydawać. Trudniej jest znaleźć w sobie odwagę do pierwszych kroków, które mogą zaprowadzić w wymarzone miejsca. W miejsce, w którym poznanie drugiej osoby jest nagrodą i czymś, co otwiera w nas, to co zostało zablokowane.
Song Ji Eun zbiegała właśnie z ostatnich schodów, gdy Yoon Gi odepchnął się od murku i stanął naprzeciwko niej. Jej obraz powstał nad ranem, kiedy deszcz cicho uderzał o parapet, a jasne dłonie uderzały w białe, jak śnieg, klawisze kojąc muzyką.
Dziewczyna w emocjach objęła Mina śmiejąc się, a ten poczuł dodatkowo ciepłe łzy Ji Eun.
- To podobno najpiękniejszy portret jaki stworzyłam, dziękuję ci, Min Yoon Gi.
- To podobno najpiękniejszy utwór jaki skomponowałem i zaśpiewałem w duecie, dziękuje ci, Song Ji Eun.
