Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Zamiast ułatwić sobie zadanie prostą rozmową, woleli jako artystyczne dusze najpierw wyrazić samych siebie. Trzeba przyznać, że postawili przed sobą wyznanie, a zegar odliczał czas nad ich głowami.
Dla Sung Ji Eun wyrażenie siebie nie było prostym zadaniem. Namalowanie czegoś co odzwierciedli dusze, wymagało skupienia. Obraz w obrazie był jej zdaniem zbyt prosty, nie odzwierciedlał wszystkiego co chciałaby przekazać, a z resztą chłopak musiał zdawać sobie sprawę, że lubuje się w sztuce. Dlatego postawiła na coś, co opisze ją od strony, o której chłopak nie wiedział wiele.
Dla Min Yoon Giego wyrażenie siebie nie było prostym zadaniem. Piosenka, która opisze wszystko o czym chciałby jej powiedzieć była nie lada wyzwaniem. Nie chciał przekazywać rzeczy, które widać, skoro chcą się poznać musi otworzyć karton, który skrywa wszystko to, czego nie widać na pierwszy rzut oka.
Oboje mieli obawy, co jeśli blokada jest tak wielka, że napisanie nawet czegoś o samym sobie będzie problemem? Wystarczyła jedna wiadomość, by znaleźć czas, spotkać się w metrze i przejechać kilka stacji, po to żeby stanąć w uczelnianej pracowni spowitej mrokiem i uśmiechnąć się do siebie wzajemnie.
Wystarczyło kilka chwil, by poruszyć serca, kilka sekund spędzonych na wpatrywaniu w siebie, by potem wypełnić miejsce szczerym śmiechem i szczęśliwym szeptem. Kilka wspólnych momentów, które przegoniły ciemne deszczowe chmury na niebie i pozwoliły nawet księżycowi, który się pojawił, osrebrzyć swoim blaskiem ich rosnącą radość.
