Claustrofobie - Niall Horan [Don't read this please ]

Chapter 3

Ik zit op de bank. Niall zit naast me, hij heeft een arm om me heen geslagen en wrijft langzaam over mij schouder. De tranen blijven maar stromen. Mijn moeder, verongelukt. Door mij. "Het is mijn schuld" fluister ik. "Wat zeg je?" vraagt Niall. "Het is allemaal mijn schuld! Het is mijn schuld dat ze dood is!!" Schreeuw ik. Ik sta op en ren de trap op. Ik loop een willekeurige kamer binnen en draai de deur op slot. Ik laat me op bed vallen en begin te huilen. Als mijn moeder niet naar Ierland hoefde voor mij was ze nu niet dood. Ik hoor dood te zijn niet zij. Ik sta op en loop door de kamer op zoek naar iets scherps. Na even zoeken vind ik een scheermesje. Ik zet het mesje op mijn huid. Ik had belooft het nooit meer te doen, maar het is allemaal mijn schuld. Ik zal er voor boeten. Ik druk het mesje harder in mijn huid en zet een eerste streep. Langzaam wordt het rood. Er volgen nog meer sneeën. Na een tijdje staat mijn hele onderarm vol krassen. Rood van het bloed. Ik maak mijn onderarm en het mesje schoon en ga op bed liggen. De pijn in mijn hart is weg genomen door de pijn op mijn been. "Sorry mama" fluister ik. Tranen vormen zich in mijn ogen. Een jaar geleden ben ik naar een afkick kliniek geweest voor mijn depressie. Ik stond op het punt om zelfmoord te plegen. Mijn moeder vond me en een week later werd ik opgenomen. Ik heb sinds dien nooit meer gesneden tot vandaag. Ik heb er geen eens spijt van. Alles van een jaar geleden komt weer terug. De tijd met mijn ex, mijn vader & de kinderen die mij pestten op school. Ondertussen stromen de tranen weer over mijn wangen. Mijn moeder heeft me gesteund in die tijden, en nu... Nu is ze dood, en het ergste.. Het is mijn schuld

----------------

Kort stukje, ik schrijf verder met 10 votes en 5 comments.

Ik ben op vakantiee, ik ga wel gewoon schrijven. Als jullie goed je best doen kan ik vanavond nog een stukje uploaden ;)

Gaan 10 votes en 5 comments lukken voor vanavond? 

Seeee yaa ma crazy mofos x